1

Vergelijk met Mattheüs 16:28; Lukas 9:27; 2Petrus 1:16-18

Het is zeer passend dat de koninkrijksverkondiging zou worden afgesloten met een demonstratie van de heerlijkheid en kracht er van. Het had onmiddellijk en voor allen moeten komen, maar wordt nu verschoven naar ver in de toekomst. Enkelen zouden leven om het te zien. Dit wordt ingekort naar zes typerende dagen, een werkweek, leidend naar de zevende dag, of het sabbatisme, zoals het koninkrijk wordt genoemd. Alleen Petrus, Jacobus en Johannes worden meegenomen, want zij staan voor drie verschillende klassen in Israel die het koninkrijk zullen binnengaan. Jacobus staat voor die in het verleden in geloof zijn gestorven, want hij werd door Herodes vermoord (Hand. 12:1). Petrus, dient door zijn brieven hen die in de grote verdrukking van de eindtijd zullen zijn. Ook hij sterft als martelaar. Johannes staat voor hen die de eindtijd zullen overleven en levend het koninkrijk zullen binnengaan (Joh. 21:18-23). Al dezen gaan het koninkrijk binnen en zien Zijn heerlijkheid en ontmoeten Mozes en Elia, vertegenwoordigers van de twee bedieningen: de wet en de profeten.

De heerlijkheid van het koninkrijk bestond niet uit de bliksemflitsen in de Sinaï, of de spectaculaire scènes van gelukzaligheid, maar in de transformatie van Christus. Niet langer was Zijn heerlijkheid verhuld onder de meer dan een ander ook ontsierde vorm van een mens, maar de allesoverstijgende schittering van Zijn Persoon scheen dwars door Zijn stralende kleding heen.

2-10

Vergelijk met Mattheüs 17:1-9; Lukas 9:36.

5

Helaas, arme Petrus! De aanwezigheid van Mozes en Elia, die buitengewoon hoog vereerd werden door de Joden, steeg ver boven zijn rede uit! De eenmalige sublimiteit van de getransformeerde Christus zou zijn zicht zo gevuld moeten hebben dat Mozes en Elia nauwelijks zouden verschijnen. Het koninkrijk zal niet een driemanschap zijn. Mozes en Elia zullen door Christus volkomen overtroeft worden. Het is dezelfde fout die de ongelovige natie had gemaakt. Ze dachten dat Hij een profeet was of zelfs Elia. Waarom zou Petrus hen op hetzelfde niveau stellen als Hem? Er moet maar één tabernakel zijn in Israel en die ene is Christus Zelf, de belichaming van de Godheid (Kol. 2:9). Het is dan ook geen wonder dat een wolk het visioen uitwiste en een stem zijn misvatting corrigeerde. Zij moesten niet langer luisteren naar de profeten. “Dit is Mijn Zoon, de Geliefde. Luistert naar Hem!”

11-13

Vergelijk met Mattheüs 17:10-13

11

De kleine profeten sluiten met de belofte (Mal. 4:5,6):

“Ziet, Ik zende ulieden den profeet Elia,
eer dat die grote en die vreselijke dag des HEEREN komen zal.
En hij zal het hart der vaderen tot de kinderen wederbrengen,
en het hart der kinderen tot hun vaderen;
opdat Ik niet kome, en de aarde met den ban sla.”(SV)

Johannes de Doper kwam in de geest en kracht van Elia, en zou zijn werk gedaan hebben als het volk zich had bekeerd. Maar hij oefende niet de vernietigende kracht van die profeet uit. Daarom moet Elia opnieuw komen, voordat het koninkrijk gevestigd wordt. Er is maar weinig twijfel over dat Elia een van de twee getuigen van de eindtijd zal zijn (Openb. 11:3-12), want zij verrichten soortgelijke wonderen. Beiden veroorzaken gedurende drie en een half jaar een droogte. Beiden vernietigen hun vijanden door bovennatuurlijk vuur. Elia stierf niet, maar werd in de richting van de hemel weggenomen in een storm (2Kon. 2.11). Zijn verschijning op de berg, een echte toeschouwer van Christus’ heerlijkheid, kwalificeert hem voor het getuigenis dat de twee getuigen zullen handhaven.

13

Zie Mattheüs 11:14; Lukas 1:17.

14-27

Vergelijk met Mattheüs 17:14-21; Lukas 9:37-42.

14

Na van de berg te zijn afgedaald, richt de Heer Zich nu op Golgotha. In plaats van over de kracht en heerlijkheid, spreekt Hij nu over zwakte en schande. Hij zal ze niet toestaan zelfs maar te noemen wat ze gezien hebben, tot de tijd dat de verkondiging van het koninkrijk nogmaals komt. Het eerste symptoom van deze verandering is al duidelijk gemaakt aan de discipelen die Hij achter liet. Ze zijn niet in staat de duivel uit te werpen uit de doofstomme jongen. Hun kracht over de ongeziene wereld is aan het tanen! De demonen hebben het ongeloof van de natie waargenomen en zijn zich goed bewust van de grote verandering die over Zijn bediening komt. Hij wil niet langer Zijn kracht tonen, of die van Zijn apostelen. Hij werkt eerder om hen een veel moeilijker les te leren: die van Zijn zwakte en dood. Hij wil niet dat ze rond gaan en het koninkrijk verkondigen, daarom trekt Hij de kracht terug die zij over demonen hadden ontvangen.

19

Het is niet dat niet geloof hadden om de demon uit te werpen, maar zij weigerden de verandering te erkennen die Zijn nieuwe houding inhield, die hen er van zou weerhouden zulk een mirakel te verrichten. De grote les van dit teken is dat de demon niet onder de bediening van de apostelen uit Israel zal komen, zoals uiteen wordt gezet in het boek Handelingen. Hun inspanning is een mislukking. Zelfs nadat er een uitstel is, gedurende welke er een spasmen zijn, zal de demon niet uit de natie gaan te midden van de zwaarste beproevingen, het vrijwel levenloos latend. De ervaring met de bezetene is een parallel aan de ervaring van Israel, beginnend met de hernieuwde verkondiging van het koninkrijk door de apostelen tijdens de afwezigheid van de Heer. Daarom is er zo’n aandringen op geloof en is er zulk een verlengde periode opgenomen in zijn genezing. We mogen er zeker van zijn dat de apostelen het belang van hun eigen falen niet inzagen, noch kon Hij dit niet op dit moment aan het uitleggen, zonder de geheimen te onthullen die God nog gereserveerd had. Hadden zij het geweten, dan hadden ze niet van ganser harte binnen gegaan zijn in hun Pinksterbediening. Het zijn juist scènes als deze, zo zonder betekenis en saai voor ongeloof, maar zo van belang voor het gezalfde oog, die ons overweldigen met een zin van goddelijke aanwezigheid op de heilige pagina.

30-32

Vergelijk met Mattheüs 17:22,23; Lukas 9:43-45

30

Hoe anders dan Zijn eerdere reizen, die volgepakt waren met de krachten van de komende aion! Hij verspreidde zegen met een ruime hand. De zieken zochten Hem en werden genezen. De onreine geesten gingen weg bij Zijn minste woord. Hij had nauwelijks de tijd om te eten of slapen, zo volledig was Hij bezet met het verlichten van de ziekten van het volk. Er is een tijd voor elke daad onder de zon, een tijd wanneer deze wel en een tijd waarin deze niet zou worden gedaan. God had er een genoegen in gevonden te getuigen tot de verkondiging van het koninkrijk door passende krachten en tekenen. Maar nu is die tijd voorbij. De verkondiging is het zwijgen opgelegd. De tekenen houden op. Hij wandelt als een eenzame Wandelaar, verworpen, verbannen, bedreigd. Proberend de sympathie van Zijn discipelen te verkrijgen, werpen Zijn woorden hen van Hem weg, want zij kunnen ze niet begrijpen en Zijn gewoonten maken hen bang om te vragen. Alleen, te midden van Zijn volk! Alleen, te midden van Zijn intieme vrienden! En zo richt Hij Zijn gezicht op het kruis, waarvan de kille schaduw reeds haar walging over Hem werpt.

33-34

Vergelijk met Mattheüs 18:1; Lukas 9:46.

33-41

Vergelijk met Lukas 9:49,50.

34

Terwijl de Zoon van God in verdrietige overdenking was over de diepe vernedering van het kruis, waren Zijn discipelen opgeblazen met trots, ruziënd over hun eigen grootheid. Ze zouden nauwelijks verder van Hem verwijderd kunnen zijn in geest. Hij Die boven allen was geweest, zinkt nu onder allen. Hoger dan de aartsengelen was Zijn eerdere positie, lager dan de laagste van de zondaar is de walgelijke plaats waarheen Zijn pad Hem voerde. Hoger! is de zelfzuchtige roep van een mens, met het oog op zijn eigen verhoging, ook al vertrad hij zijn medemensen onder de voet om zijn trotse hoogtepunt te kunnen bereiken. Lager! was de roep van Christus, met het oog op het welzijn van anderen, ook al zou Hij vertreden worden in de modder om hen te kunnen dienen. Ware grootheid kan nooit verkregen worden door streven naar het “zelf”. Het is alleen te vinden in dienstbetoon aan anderen.

35-37

Vergelijk met Mattheüs 18:2-6; Lukas 9:47,48; 22:24-30.

38

Het was niet lang geleden dat de discipelen er niet in slaagden een demon uit te werpen. Ze waren zonder twijfel jaloers op deze man, want zij wilden alle voorrechten van het discipelschap monopoliseren. De geest van deze daad van de apostelen is een vloek geweest in het Christendom. We zijn er vlug bij te denken dat alleen zij die met ons volgen, door de Heer beschermd worden, of een recht hebben op een plaats in Zijn dienst. Maar het voorval schijnt een weidsere gedachte te hebben. De Heer was kennelijk niet aanwezig toen Johannes zijn gezag gebruikte om de beledigende wonderwerker te stoppen. Zo verrees er na Zijn hemelvaart een hele groep mannen, met Paulus aan hun hoofd, die niet volgden met de twaalf. Er was heel wat zorgvuldig werk voor nodig om de apostelen te overtuigen dat hij een bediening had van de Heer, net als zij (Gal. 2:2). Er werd een groot werk gedaan, inclusief het feitelijk uitwerpen van demonen (Hand. 16:18), waaraan de twaalf apostelen geen deel hadden. Wij zijn niet verbonden met de twaalf apostelen, maar met deze groep. Omdat de gelovende Joden de natiën geen plaats wilden toestaan in het koninkrijk, of de vergeving van zonden, werd hun eigen pardon herroepen. Het werk waarop hier wordt geduid en aanbevolen wordt door de Heer, verving later de bediening van de twaalf apostelen. Het is alleen door een verstaan van hun dispensationele toepassing dat we deze tekenen mogen lezen.

40

Zie Mattheüs 12:30; Lukas 11.23.

41

Zie Mattheüs 10:40-42

42

Vergelijk met Mattheüs 5:30. Zie Deuteronomium 13:6-11; Jesaja 33.14; 66:24.

45

Gehenna, de vallei ten zuiden van Jeruzalem, moet niet verward worden met de Poel des Vuurs of met Tartarus, of met het Ongeziene, gewoonlijk “hel” genoemd of Hades. Het vuur er van en de wormen waren zo letterlijk als maar kan zijn, want het stadsvuil werd er verbrand. Er werden geen levende wezens in deze verbrander geworpen. Het zijn de wormen, die zich voeden met de karkassen van criminelen, die niet sterven. Het vuur werd ten allen tijde brandend gehouden. Dit zal de plaats zijn waar tijdens de koninkrijkstijd de lichamen van geëxecuteerde misdadigers in geworpen zullen worden.

47-48

Vergelijk met Mattheüs 5:29

49

Zie Leviticus 2:13; Ezechiël 43:24.

Aangezien het koninkrijk verworpen was, gaat de toegang er in noodzakelijkerwijze via een pad van oordeel. Zout is een bewaarmiddel. Tijdens de koninkrijkstijd zal verderf tegengehouden worden. Het zout dat het verderf van die dag tegenhoudt zal vuur zijn, een oordeel. Zoals al eerder overdacht, niets dat overtreedt kan dat koninkrijk binnen gaan. Het moet beoordeeld worden. Zo niet, dan zal het hen meetrekken die het doen schuilen in Gehenna en haar vuren.

50

Zie Mattheüs 5:13; Lukas 14;34,35; Kolossenzen 4:6.