1-12

Vergelijk met Mattheüs 19:1-12

1

Onze Heer is nu in Perea, waarover Herodes gezag heeft. Herodes had zijn vrouw weggezonden voor geen andere reden dan dat hij Herodias wilde trouwen, de vrouw van zijn broer. Het was het protest van Johannes de Doper hiertegen dat hem zijn leven kostte. Daarom hoopten de Farizeeën de Heer op te zadelen met een soortgelijk dilemma. Indien Hij Herodes’ daad zou steunen, kon dat makkelijk tegen Hem gebruikt worden. Zou Hij die veroordelen, dan kon dat gebruikt worden om de Herodianen in vuur en vlam te zetten, en mogelijk Herodes zelf. Maar de Heer past zich aan de gelegenheid aan. Hij is groter dan Mozes. Hij kende de hardheid van hun harten. Daarom trekt Hij de wet in en baseert Hij de eenheid van man en vrouw op de oorspronkelijke schepping. Adam was zowel mannelijk als vrouwelijk in het ene lichaam waarin hij werd geschapen (Gen. 1:27). Laten nam God niet een rib van Adam, maar een hoekige ruimte om de vrouw te bouwen. Het huwelijk is hier een omkeer van. Een man en een vrouw worden samengevoegd om één complete mens te maken, zoals Adam was bij zijn schepping. God, Die Eva uit Adam nam, en zo de scheiding maakte, brengt ze in het huwelijk weer samen onder een juk. Ze worden een psychologische eenheid. Geen mens zou zo’n eenheid mogen verstoren. Er werd door onze Heer maar één oorzaak gegeven als grond voor scheiding(Mat. 5:32). In deze dag van genade is zelfs deze niet van kracht. Alleen verlating door een ongelovige echtgenoot of echtgenote breekt de huwelijksbanden(1Kor. 7:15). De reden hiervoor zit in het karakter van deze bedeling. Het is het tegengestelde van de bedeling van een stenen wet over harde harten. God handelt nu in pure, onverdunde genade, die overtredingen vergeeft en pleit voor verzoening in de meest wanhopige omstandigheden. Dit zou weerspiegeld moeten worden in al onze sociale relaties, in het bijzonder in de huwelijksband.

4

Zie Deuteronomium 24:1; Mattheüs 5:31-32.

6

Zie Genesis 1:27; 5:2.

7

Zie Genesis 2:24LXX; 1Korinthe 6:16; Efeze 5:31.

12

Zie Lukas 16:18; Romeinen 7:3; 1Korinthe 7:10,11.

13

Vergelijk met Mattheüs 19:13-15; Lukas 18;15-17.

Kinderen warden niet geacht om in staat te zijn Hem te begrijpen, en komen daarom nauwelijks in aanmerking voor het koninkrijk. Maar zij hadden het zo zeer essentiële dat zo ontbrak aan Zijn discipelen in die tijd. Zij hadden onvoorwaardelijk geloof in wat hen werd verteld, en vertrouwden hen die het hen vertelden. De discipelen, echter, waren ook onvolwassen in hun verstaan. Zij begrepen niet de noodzaak van het kruis die Hij in hun harten probeerde te laten inzinken. Maar hen ontbrak het kinderlijke geloof dat gelooft, ook al begrijpt men het niet.

15

Zie Mattheüs 18:2,3.

17-22

Vergelijk met Mattheüs 19:16-22; Lukas 18:18-23.

19

Zie Exodus 20:12-16. 20

20

Het incident met de rijke man bevat de lijn van denken die door de kleine kinderen wordt verondersteld. Hij was hun tegengestelde. Hij had vertrouwen in zichzelf, in wat hij had bereikt, in zijn ideeën. Hij wilde zijn weg naar het koninkrijk werken. Maar feitelijk was wat hij had gedaan uitgelopen op een toestand die geheel het tegendeel was van het koninkrijk. Zijn vele bezittingen, het gevolg van zijn activiteiten, betekenden zoveel verlies voor zijn armere buren. Hij was alles behalve goed voor hen geweest. Was het koninkrijk op dat moment gekomen, dan zou hij alles verloren hebben, behalve zijn eigen lotdeel. Indien hij echt geloof had gehad in dat koninkrijk, en er wenste binnen te gaan en aionisch leven te genieten, dan zou de enige praktische manier om het te bewijzen zijn geweest om alles te doen om koninkrijksomstandigheden tot stand te brengen. Het zou absoluut onmogelijk zijn geweest om in die dag vast te houden aan zijn landerijen, want die zouden herverdeeld worden volgens ieders nood. De discipelen handelden in de Pinkstertijd naar de principes van het koninkrijk. Zij verkochten hun eigen lotdeel niet, maar deden de lotdelen van anderen weg, die ze verkregen hadden en gebruikten de opbrengst om anderen te helpen die het nodig hadden (Hand. 2:45).

21

Zie Mattheüs 6:19-21; Lukas 12:33,34; 16:9.

22-27

Vergelijk met Mattheüs 19:23-26; Lukas 18:24-27.

23

Alle menselijke koninkrijken hebben een hoge plaats voor hen die weelde hebben. Zij hebben geen probleem om binnen te komen. Ja, het is tot een punt gekomen waar wereldse weelde de controlerende factor is in het regeren. Politiek wordt gedicteerd, wetten aangenomen, verdragen gesloten, oorlogen uitgevochten, alles om het geïnvesteerde kapitaal te beveiligen of de vermeerdering van weelde te bevorderen. De meerderheid van de mensheid is slaaf geworden van de minderheid, die hen gevangen houdt in banden van goud. Er is geen menselijke oplossing. In God’s koninkrijk zal dit alles omgekeerd worden. Geen rijke zal als rijke binnen gaan, want zijn rijkdommen zullen in de voorafgaande tijd vernietigd worden of zullen niet erkend worden. Maar de grootste hinderpaal is het gebrek aan vertrouwen in Christus.

24

Zie Job 31:24; Psalm 49:6-9; 1Timotheüs 6:17-19.

27

Zie Jeremia 32:17; Lukas 1:37.

28-31

Vergelijk met Mattheüs 19;27-30; Lukas 18:28-30

30

Dit heeft bewezen een struikelblok te zijn voor velen die proberen het toe te passen op de huidige genade. Ze hebben alles verlaten, maar ontvangen niet een honderdvoud, of zelfs maar een honderdste deel terug van wat zij verloren hebben. De verwijzing is strikt beperkt tot de Joodse discipelen in de tijd waarin het koninkrijk werd verkondigd. Na Pinksteren hadden de discipelen alles gemeenschappelijk, zodat allen een belang hadden in en genoten van honderden huizen en velden (Hand. 2.44; 4:32), gebonden door meer natuurlijke banden met duizenden mede-gelovigen, die zorgden voor hun welzijn, zodat er onder hen geen behoeftigen waren(Hand. 4:34). Er was een dagelijkse uitdeling, waarbij allen betrokken waren, zelfs de weduwe die het mogelijk moeilijk had gehad tijdens een andere bedeling. Maar vandaag is er geen tijdelijk voordeel in pal staan. Ons grootste voorrecht is te mogen lijden. Onze beloning is in de hemelen. Het is zeer schadelijk zichzelf zulke beloften “toe te eigenen”, want zij kunnen niet vervuld worden. Het motief dat er aan ten grondslag ligt is volkomen vreemd aan de waarheid voor vandaag. Huidig voordeel is niet een aas om nu de ongelovige mee te vangen, en toekomstige beloning zit hem niet in landerijen, maar in hemelse gewesten.

31

Zie Lukas 13:30

Zij die al hun wereldse eigendommen en vooruitzichten hadden verlaten, waren de armsten en laatsten, maar dezen zijn het die de eersten zullen zijn in het koninkrijk. Zelfs in de Pinkstertijd was dit waar. Petrus kon echt zeggen: “Zilver en goud bezit ik niet”(Hand. 3:6). Niemand had enige weelde. De hogepriesters beheerden, naast hun persoonlijk fortuin, grote schatkamers. Maar wie was er lager dan zij? Materiële en geestelijke waarden zijn gewoonlijk omgekeerd in waarde.

32-34

Vergelijk met Mattheüs 20:17-19; Lukas 18:31-34.

35-41

Vergelijk met Mattheüs 20:20-24.

35

Er waren maar twee plaatsen van grote eer naast de koning in een oosterse monarchie. De ene was aan zijn rechterhand en de andere aan zijn linkerhand. Maar onder de apostelen van onze Heer waren er drie van belang en bevoorrecht. Dit waren Petrus, Jacobus en Johannes. Dit is duidelijk een stukje kleine diplomatie van de kant van Johannes en Jacobus, bedoeld om te voorkomen dat Petrus de eerste plaats zou verkrijgen. Zulk zelfzuchtig eigenbelang doet het gebruikelijk idee achter “de zonen van de donder” verbleken, zoals de Heer hen noemde. Johannes was in het geheel niet de zachtmoedige, milde, zachte, beminnelijke man die men veronderstelt dat hij is. Hij was luid, egoïstisch, zelfzuchtig. Zijn geschriften onthullen niet zijn natuurlijke kenmerken, maar veeleer de kracht van genade die ze tegenwerkt. Zou de apostel van de liefde proberen Petrus pootje te haken? Toch zien we de volmaaktheid van diezelfde genade wanneer ze het roemen van vlees ter hand neemt en ze goed maakt. Zij waren niet in staat de beker te drinken die Hij aan het drinken was. Toch stelde de geest hen er later toe in staat. Jacobus werd vermoord door Herodes (Hand. 12:2). Het is zeer goed mogelijk dat deze passage de traditie ondersteund dat Johannes door de Joden werd gedood. Het feit dat zijn geschreven bediening slaat op de tijd van de terugkeer van de Heer, staat niet een verslag van zijn dood toe in de Schrift. Zie Joh. 21.20.

Wat dit verzoek zo vreselijk gruwelijk maakt is de totale tegengesteldheid aan de Geest van Christus op dat moment.

41

De andere apostelen zijn niet beter dan de zonen van Zebedeüs. Ze willen allen een plaats, kracht en prestige. Ze weten maar weinig van het soort koninkrijk dat ze op punt staan binnen te gaan. Ze dromen van een soort oriëntaals despotisme, waarin de grillen van de heersende klasse, en hun verlangens, de enige wet zijn. Maar in het koninkrijk zal alle gezag gebaseerd zijn op dienen. Niemand die niet geleden heeft zal daar heersen. Ze zullen het volk regeren als een herder die past op zijn schapen. Ze zullen hen leiden en hen voeden en hen beschermen. Zo diende de grote Koning en Herder hen toe Hij leed voor hun vrijkoping.

42-45

Vergelijk met Mattheüs 20:25-28:Lukas 22:24-27.

46-52

Vergelijk met Mattheüs 20:29-34; Lukas 18:35-43.

Zie ook Mattheüs 9:27-31.

46

Er werden waarschijnlijk vier blinde mannen genezen in Jericho: één terwijl Hij de stad naderde (Luk. 18:35); Bar-Timeüs, bij Zijn uit gaan, en nog twee op ongeveer dezelfde tijd (Matt. 20:29). Voor het geestelijk denken is er een heerlijke harmonie tussen alle woorden en wegen van onze Heer. Hij daalde niet af naar Jericho, de stad van de vloek (Joz. 6:26) totdat Hij verworpen was geworden. Het was zeer toepasselijk dat Hij door de stad zou gaan op deze reis. Het contrast met de enkele blinde man voordat Hij de stad binnen ging en de drie nadat Hij deze verliet, is zeer suggestief. Voor zover we weten werd, van al Zijn volgelingen, alleen bij Maria de ogen geopend voor de waarheid dat de plaats van de vloek zou binnen gaan en sterven (Matt. 26:12). Maar nadat Hij er was door gegaan, waren de ogen van velen geopend.

Tot op deze dag is een vervloekte Christus, als lijdende Redder, een wansmaak voor het menselijk hart. Als Leider of Voorbeeld is Hij welkom en wordt Hem de hoge plaats toegewezen onder de zonen van Adam. Als zodanig steunt Hij de zelf-gerechtvaardigde houding van de zonen van Kaïn. Ze zijn blij zich onder Zijn vlag te voegen, als een zoals Hij, klaar om een externe vijand te bevechten. Maar die vijand in zichzelf te vinden, in Zijn vernedering en schande een aanduiding van de hunne te zien en Zijn vervloekte dood als hun verdiende loon te zien, vereist een wonder van de kant van God, groter dan Hij ooit verricht heeft. En wie de kracht hiervan kent in zijn eigen hart kan niet twijfelen aan de kleinere wonderen van de Heilige Schrift.