1-3

Vergelijk met Mattheüs 15:32-34

Waarom waren er twee verschillende gelegenheden waarop onze Heer een groot gezelschap mensen voedde? Waarom vijf broden de ene keer en zeven de andere? Hoe groot ook het wonder is dat op beide gelegenheden werd verricht, we zijn pas tevreden wanneer we het teken kunnen lezen. Wat was hun betekenis?

“De mens zal niet leven van brood alleen, maar van ieder woord dat uitgaat uit de mond van God.” Het geschreven en levende Woord zijn het ware brood van God. Het levende Woord kan niet verdeeld worden, maar het geschreven woord is samengesteld uit verschillende boeken. Deze kunnen zeer wel vertegenwoordigd worden door de broden die aan de menigten werden gegeven.

Deze tekenen zijn in de wildernis en kunnen daarom niet in het koninkrijk zijn, maar geven ons Zijn voorziening voor Zijn volk voordat het koninkrijk komt. De koninkrijksgetuigenis is verdeeld in twee onderscheiden perioden, één in de eerste eeuw, die voorbij is, en één die nog moet komen, aan het einde van de aion, die toekomstig is.

Het eerste teken, toen er vijf broden waren, brengt ons de voorbije middelen van onderhoud voor ogen, van de koninkrijksheiligen, de eerste drie “evangeliën,” Handelingen en Hebreeën (Johannes is bedoeld voor het koninkrijk zelf). Het was dit geestelijk voedsel dat volstond voor zovelen en zulk een grote overvloed achter liet. Mogen we deze kruimels niet aan de natiën uitdelen, in overeenstemming met het eerdere teken? Er wordt niets gezegd over wat er mee werd gedaan, maar we weten dat de natiën er bij kwamen voor enige zegen, zoals opgetekend in het boek Handelingen.

God heeft voorzieningen gemaakt voor de toekomstige wildernis van Zijn koninkrijksvolk door middel van zeven brieven, overeenkomend met de zeven broden in het tweede teken. Het zijn Jacobus, één en twee Petrus, één, twee en drie Johannes en Judas. Hoewel de kruimels niet zo overvloedig zijn, weten we dat er sommigen onder de natiën zijn die zelfs op dat moment een paar kruimeltjes zullen vinden.

6-10

Vergelijk met Mattheüs 15:35-39.

11-21

Vergelijk met Mattheüs 16:1-12.

Zie Lukas 12:1-3.

12

Na hen dit schitterende teken gegeven te hebben, vragen ze om een teken! Zijn uitroep laat zien hoe hopeloos Hij hen vond. Stel dat Hij het zou doen? Ze zouden het niet herkennen. Het is nutteloos tot een dove te spreken of een plaatje voor te houden aan de ogen van een blinde.

19-20

Zie 6:41-44; 8:7-9.

19

De vergelijking die hier door onze Heer voorgesteld wordt is zeer opvallend en belangrijk. Hij probeert hen te laten zien dat God’s zegen komt in een omgekeerde ratio aan menselijke voorziening. Dit is de hoogste mathematica en geheel buiten de macht van de ongeestelijke geest. Indien redeneren een weg kon bedenken om vijf duizend met vijf broden te verzadigen en nog wat over te houden, dan zou het overblijfsel kleiner zijn dan zeven broden die verdeeld werden onder slechts vier duizend. Maar het tegendeel is waar. Ieder woord dat gebruikt wordt, benadrukt, wanneer correct vertaald, de grote waarheid dat hoe minder werk van de mens er in God’s handelen zit, hoe groter het werk en uitgebreider de overvloed. De volgende lijst woorden zal helpen om dit in ons denken en onze harten vast te leggen.

Laten wij niet zijn als de apostelen die er niet in slaagde de formule voor deze vergelijkingen te ontdekken, en ze niet konden toepassen in hun eigen ervaringen.

22

Vele verklaringen zijn er gegeven voor deze zeer bijzondere methode van genezen, en alle schijnen ze niet helderder te zijn dan het zicht van de blinde man in het begin. Men kan zich afvragen of er wel een uitleg gegeven kan worden of aangeboden zou moeten worden op natuurlijke gronden. De Heer had hem in een oogwenk compleet kunnen genezen, maar Hij verkoos dat niet te doen. Het is duidelijk een ander teken, en we zullen de betekenis er van vinden in het herstel van Israel’s geestelijk zicht. De genezing werd bereikt door dat wat uit ging uit Zijn mond – het woord van God. Zoals zo vaak het geval was, was er een pauze. In het begin was het zicht van de man wazig, later zag hij helder. Zo was het ook met Israel. In het verleden zagen zij dat er een geleidelijke groei zou zijn, als een boom, tot aan het koninkrijk. Maar er zal een andere toepassing van Zijn handen nodig zijn in de toekomst om hen te herstellen. Dan zullen niet langer door de gang van zaken in de war gebracht worden. Doorheen de voorbije verkondiging van het koninkrijk, in het bijzonder in de Pinksterperiode, was het uitzicht op het koninkrijk vaag. Dat zal niet zo zijn in de eindtijd.

27-31

Vergelijk met Mattheüs 16:13-21; Lukas 9:18-22.

29

Hier vinden we het eerste scherpe onderscheid tussen de ongelovige natie en de kleine groep gelovigen, vertegenwoordigd door Petrus. Dit markeert de grote crisis in Zijn bediening. Vanaf nu is Hij niet langer bezig met de verkondiging van het koninkrijk aan de natie, maar leert Hij Zijn discipelen over Zijn lijden. In feite waarschuwt Hij hen niet te vertellen dat Hij de Christus is. De natie heeft Hem en Zijn verkondiging afgewezen. Het koninkrijk, dat naderbij kwam, trekt zich nu terug. Het gevolg van Zijn werken ligt in de bekentenis van een paar, waarvan Petrus een type is, die Hem (h)erkennen als de Messias en als de Zoon van God. Nu begint Hij Zijn nieuwe bediening en, vreemd genoeg, wordt Zijn boodschap onmiddellijk tegengewerkt door Petrus. Ondanks alles wat Hij hen, in de nu begonnen periode, had geleerd over Zijn lijden, was het pas nadat dit voorbij was dat de apostelen Zijn woorden ontvingen en geloofden. Zij wilden volharden in de verkondiging van het koninkrijk. Vandaag hebben we een soortgelijke situatie. Het koninkrijk werd nogmaals verkondigd tijdens de periode die door het boek Handelingen wordt beschreven. Sommigen volharden, zoals Petrus, door de verkondiging er van te blijven brengen.

32-33

Vergelijk met Mattheüs 16:22,23.

33

De term “Satan”, hier toegepast op Petrus, is Hebreeuws voor “tegenstander”. Het is een gewoon zelfstandig naamwoord, behalve wanneer het wordt gebruikt voor hem die anders de Slang of de Lasteraar wordt genoemd.

34-38

Vergelijk met Mattheüs 16:24-27; Lukas 9:23-26.

34

Niet alleen kijkt de Heer nu naar Zijn eigen lijden, maar ook Zijn volgelingen moeten proeven van Zijn beker. Terwijl ze het koninkrijk verkondigden, verwachtten ze een kroon te zullen dragen. Nu moeten zij al hun zelf afleggen en een kruis dragen.

35

Ziel betekent nooit leven. Leven is afhankelijk van geest. Ziel is het bewuste gevoel dat voortkomt uit de eenheid van het lichaam met de geest. Hij die zijn ziel wil redden, zoekt zijn eigen plezier en comfort, en deinst terug van zelf-ontkenning en kruisdragen. In het koninkrijk zal er alle genoegen zijn waarnaar een ziel maar kan hongeren. Daarom: de discipel die niet lijdt ten behoeve van Hem en zo zijn plaats in het koninkrijk verliest, redt zijn ziel voor dit moment, maar verliest die in het koninkrijk. Een ieder die de hele wereld zou winnen, maar er niet van kan genieten, verliest zijn ziel.