1-4

Vergelijk met Mattheüs 13:53-57; Lukas 4:16-30.

1

Bij een vorige gelegenheid (Luk. 4.16) was Hij naar Nazareth gegaan om te spreken, en vond Zijn oude buren en vrienden ronduit vijandig tegenover Hem, zodanig dat zij probeerden Hem van de steile rots te duwen in de buurt waarvan de stad was gebouwd. Destijds wandelde Hij gewoon weg uit hun midden. Nu keert Hij terug.

Zij hebben zonder twijfel van Zijn faam gehoord en verwonderen zich over Zijn wijsheid. Toch is de verdorvenheid van de menselijke aard zodanig dat zij zichzelf er niet toe konden brengen te geloven dat hun stadgenoot en verwant mogelijk de Uitverkorene van God zou kunnen zijn. Dat is zelfs ook het geval met anderen die het woord van God spreken. Geestelijke waarden zijn onder bekenden zeer afgeprijsd.

3

Zie Johannes 6:42; Galaten 1:19.

Er is een heerlijk contrast tussen onze Heer, de Dienaar van de Besnijdenis (Rom. 15:8) en Paulus, Zijn dienaar voor de natiën(Rom. 15:16). Christus was een timmerman, die blijvende woonplekken bouwde op Aarde, aangezien de Besnijdenis, die Hij diende, hun aionische verblijfplaats zal hebben op Aarde. Paulus was een tentenmaker, want zij aan wie hij gezonden werd hebben hier beneden geen lotdeel, hooguit een camping, wachtend op hun aionische verblijfplaats in de hemelen. In volkomen harmonie hiermee is het feit dat wij Christus niet naar het vlees kennen. Wij zijn niet met Hem verbonden door lichamelijke banden (zoals de Besnijdenis dat wel is), noch gaan we een andere dan geestelijke band binnen, niet op de Aarde, maar in de hemelen, waarheen we gaan om Hem te ontmoeten. God heeft wijs voorzien dat al deze lichamelijke details tegenhangers zullen zijn van geestelijke waarheden.

Zelfs Paulus’ eigen loopbaan veranderde van een rondreizende bediening naar een die geschreven, geestelijk is.

4

Zie Johannes 4:44.

5-6

Vergelijk met Mattheüs 13:58

7-13

Vergelijk met Mattheüs 10:5-15; Lukas 9:1-6.

8

Zie Lukas 22:35

De wijsheid van deze instructies is voor ons in het westen niet duidelijk. Zij gingen naar hun landgenoten in de naburige dorpen, en het zou de beste manier zijn om hun harten te veroveren en hun vertrouwen te winnen door zichzelf helemaal over te leveren aan hun gastvrijheid. Het was een punt van eer om reizigers te ontvangen. De dorpelingen zouden hen allen met blijdschap voorzien van brood; ze moesten niet iets bijeenbrengen door te bedelen, en zelfs kleine sommen geld zouden geweigerd moeten worden voor het soort gastvrijheid dat zij zouden ontvangen. Een extra paar sandalen zou alleen een last zijn, en, omdat zij in dezelfde tuniek sliepen dat zij gedurende de dag droegen, zou één volstaan. Hun belangrijkste uitrusting was het gebrek aan belemmeringen die wij als noodzakelijk beschouwen.

10

Ja, de dorpelingen waren zo gastvrij, dat elk het voorrecht wilde hebben om een gast te ontvangen, en er werd zoveel tijd verspild aan nutteloos vermaak, dat elke nieuwe gastheer zou staan op een speciaal teken van gastvrijheid. Daarom beperkte de Heer hen tot een enkel huis in elk dorp. Later vroeg onze Heer hen of er iets tekort was geschoten, en zij antwoordden: “Niets”(Luk. 22:35).

11

Zie Handelingen 13:51; 18:6.

13

Zie Jacobus 5:14

14

Vergelijk met Mattheüs 14:1,2; Lukas 9:7-9

Johannes de Doper verrichtte geen wonderen of onverklaarbare zaken. Hij kwam in de geest en kracht van Elia. Als hij nu bekrachtigd was om machtige daden te verrichten zoals Elia deed, dan had Herodes reden gehad om bang te zijn. In dat geval zouden vijftig mannen gezonden zijn om hem te onthoofden en zouden ze bij die poging hun leven verloren hebben. Het was goed voor Herodes dat Johannes geen machtige daden deed, aangezien de Doper niet had geaarzeld hem aan te klagen vanwege zijn zonden, en niet geaarzeld zou hebben hem overeenkomstig te veroordelen. Het schijnt dat Johannes zelf teleurgesteld was in de uitkomst van zijn werk, in het bijzonder dat hij gevangen gezet zou worden door de man die hij aan de kaak gesteld had. Hij was een tussenpersoon tussen de strengheid van de profeet en de genade van Christus.

15

Vergelijk met Mattheüs 16:14

Zelfs de discipelen onderscheidden niet Zijn genadevolle geest van Elia’s strenge en vernietigende bediening. Het was dan ook geen wonder dat sommige meenden dat Hij de grootste profeet van hun geschiedenis was.

17

Vergelijk met Mattheüs 14:3-5; Lukas 3:19,20.

18

Het was tegengesteld aan de meest duidelijke inzettingen van de wet om de vrouw van een broer te trouwen (Lev. 18:16; 20:21). Deze Herodes had als bijnaam Antipas, zijnde de zoon van Herodes de Grote en een Samaritaanse vrouw, genaamd Malthace. Eerst trouwde hij met een dochter van Aretas, koning van Arabië, maar hij verstootte haar, wat zorgde voor een oorlog met Aretas. Zijn huwelijk met Herodias, de vrouw van zijn halfbroer Filippus, en kleindochter van Herodes de Grote, bracht de afwijzing van de Doper over hem. Deze vrouw bracht hem zijn ondergang, want zij spoorde hem aan naar Rome te gaan om de titel van koning te verkrijgen, want hij werd alleen uit hoffelijkheid koning genoemd, omdat hij de tetrarch van Galilea en Perea was. In plaats van extra eer te krijgen, verloor hij zijn ambt en werd hij door keizer Caligula naar Gallië[Frankrijk] verbannen, waar hij waarschijnlijk is gestorven.

21

Vergelijk met Mattheüs 14:6-9.

Zie Genesis 40:20.

Dit is een koninklijke scene. De tetrarch en de regering van Galilea zijn aanwezig. Het is hier ongetwijfeld tussen gevoegd om een contrast te leveren voor de terechte Koning Die Zijn helpers rond Zich verzameld had, en Die het koninkrijk van God verkondigde. Herodes verlaagt zich zelfs zo ver, dat hij zijn dochter voor hen laat dansen. Zulk vermaak werd gewoonlijk geleverd door meisjes uit lage klassen, want een zichzelf respecterende vrouw werd niet geacht gezien te worden in een gezelschap mannen. Het dansen bestond voornamelijk uit een serie poses en houdingen die vaak onzedelijk waren. En omdat dit aangenaam was voor de verruwde smaak van zijn gasten, beloofde hij de helft van zijn koninkrijk! Dat koninkrijk kon niet veel waard zijn! En ook de koning zelf was niet veel waard. In plaats van zijn gebied te regeren in rechtvaardigheid, regeerde hij zichzelf door zijn passies en trots. Vanwege zijn bombastisch roemen, is hij bang om te doen wat goed is. Wat een lafaard! Wat een contrast met die ongekroonde Koning Die door zijn gebied wandelt, niet bevlekt, niet bang. Hij levert geen ander vermaak dan de waarheid. Hij trekt aan door Zijn heiligheid. In plaats van een rechtvaardig man op te offeren op het altaar van zijn dwaasheid, wordt Hij het grote Offer voor zondaren.

23

Zie Esther 5:3-6; 7:2.

Dit was slechts een ijdele roem. Hij kon geen afstand doen van maar het kleinste deel van zijn koninkrijk, want hij was een vazal van Rome.

27-29

Vergelijk met Mattheüs 14:10-12.

30

Vergelijk met Lukas 9:10

Aangezien Markus zich in het bijzonder bezig houdt met dienstbetoon, pas het bij het karakter er van enige details te geven die in het bijzonder horen bij het werk van een dienaar. Zij erkenden hun Heer, net als alle goede dienaren behoren te doen, door Hem een volledige verslag te geven van hun daden. Hij, als beloning voor hun werken, stelt rust voor. Hij en zij zouden de menigte verlaten en afzondering en verfrissing te zoeken in de wildernis. Het is van belang deze gedachte te volgen en zien dat, wanneer zij op een afgelegen plaats kwamen, daar ongeveer vijf duizend mannen waren, en in plaats van rust te vinden om te eten, voeden ze de grote menigte; en in plaats van zelf te rusten, rust het volk uit op het gras en bedienen de discipelen hen. De Heer vond rust en verfrissing in het dienen van anderen. Dit neemt ons mee naar de tijd dat het werk van de apostelen voorbij zal zijn en wanneer zij , als goede herders, niet alleen heersen over de stammen van Israel, maar hen leiden naar de groene oases en naar wateren der rust. Zijn mededogen is zo groot dat Hij niet zal weigeren te dienen tot zij allen verzadigd zijn. In die dag zal er maar weinig afhankelijkheid zijn van menselijke voorzieningen en vooruitziende blik. De zegen van God zal de moeizame inspanningen van mensen vervangen. De ordelijkheid van deze scene veronderstelt de aanwezigheid van een regering die perfect functioneert. De gebruikte aantallen brengen de duizend jaren van Zijn heerschappij in gedachten, want er was slechts één brood voor elke duizend mannen. Maar bovenal moeten we opmerken dat het wonder geen last legt op Zijn weldadigheid. Zijn bronnen zijn door de inspanning niet uitgeput. De brokken die overblijven vullen twaalf manden, onvoorstelbaar veel dan de vijf broden waarmee Hij begon. Zo zijn de millenniale zegeningen zeker niet de grens van God’s kracht. Ze zijn slechts een inleiding naar grotere heerlijkheden in de daarop volgende aion, die zal uitlopen op de voleinding aan het einde er van, die de uiteindelijke demonstratie zal zijn van God’s kracht en de onmacht van de mens. Tijdens de aionen zwoegt de mens om te voorzien in wat nodig is, maar zinkt weg in verslagenheid en dood. En het is alleen in de dood dat God, zonder in verlegenheid gebracht te worden, kan handelen bij het helpen van Zijn schepselen, ongehinderd door de activiteiten van Zijn hart.

31-39

Vergelijk met Mattheüs 14:13-21; Lukas 9:10-17; Johannes 6:1-13

43

Om volledig het belang van dit teken te kunnen waarderen, moet het vergeleken worden met een soortgelijk teken dat enige tijd later gebeurde. Het cumulatieve contrast kan in een niet accurate vertaling gezien worden, maar wordt direct gezien wanneer opgemerkt wordt dat de aantallen bevestigd worden door de soort “manden” en dat de twaalf manden die over bleven na het voeden van de vijf duizend met vijf broden, “boordevol” waren (Johannes 6:13), terwijl de zeven kleinere mandjes die na het voeden van de vier duizend met zeven broden, gewoon “vol” waren. En toch, na het zien van deze beide tekenen, maken de discipelen zich zorgen omdat zij vergeten hadden brood te halen! Het is voor ons vrijwel onmogelijk te geloven dat God het beste kan werken wanneer de mens het minste doet.

45-51

Vergelijk met Mattheüs 14:22-33; Johannes 6:14-21.

45

Er is een nieuw opzetten van de scènes. De scheiding van de discipelen en het beklimmen van een berg voor voorbede bij God beeldt Zijn hemelvaart en priesterlijke bemiddeling voor Israel uit tijdens hun afvalligheid. Hun kwelling bij het roeien komt overeen met de te vrezen benauwdheid van de eindtijd, zoals nog niet is gebeurd, noch ooit weer zal gebeuren. De tegenwind geeft ons de oorzaak van hun kwelling, de vreselijke, maar ongeziene, krachten die zullen proberen hen te vernietigen door de natiën tegen hen op te zetten. Zijn wandelen over de zee symboliseert Zijn controle over de turbulente opwellingen van de mensheid. Wanneer Hij naar hen toe komt gaat de wind liggen. Wanneer Hij naar Israel komt, worden de geestelijke machten gevangen genomen en Satan gebonden. Het is een zegen om in dit wonder een bewijs te zien van Zijn kracht over de wind en de golven. Het is heerlijk Hem op het water te zien wandelen. Maar is het niet veel wonderlijker in dit alles een teken te zien van Zijn veel grotere macht over de opstandige horden van de ongeziene wereld en de golvende massa’s van de mensheid? Wanneer Hij terug komt zal Hij zeker vrede spreken tot de bevende harten van Zijn doodsbange discipelen. Scènes als deze zullen aan Zijn heiligen vertrouwen geven in die vreselijke tijd van ellende, die vandaag op deze Aarde af komt. De krachten van het kwaad dalen op hen neer. Ze kunnen de natiën aanzetten tot nog grotere haat tegen de Jood. Maar zij van Hem die Hem kennen zullen op Hem wachten om op te staan en Zijn schepselen te kalmeren.

53-56

Vergelijk met Mattheüs 14:34-36

53

Het meer van Galilea werd zo genoemd aan haar westelijke kust, maar het werd ook Tiberias genoemd, naar de stad van die naam, en Gennesaret, naar de regio aan haar noord-westelijke rand. Josefus is welsprekend in zijn lof over de natuurlijke voordelen van dit deel van Galilea. Hoewel ver onder zeeniveau, schijnt het klimaat zeer gelijkmatig te zijn geweest. Allerlei soorten fruit gedijden in haar vruchtbare grond. Het werd overvloedig bevloeid door rijke bronnen en stroompjes. Doet dit niet denken dat dit een andere profetische vooruitblik is op het koninkrijk, waarin heel de Aarde overvloedig producten van alle goede dingen zal voortbrengen? Hij is van boven gekomen en redde het Zijne van de wind en de zee, net zoals Hij Israel zal redden uit de klauwen van Satan en de natiën. Nu komt de tijd van zegen er aan. Daarom vinden we Hem in het vruchtbare en bloeiende Gennesaret, overal waar Hij gaat weelde en zegen brengend. Inderdaad, blij was dat land, want Hij Die de vrees van Zijn volk had gestild, legt nu Zijn helende hand op hun benauwdheden, een profetie van de dag wanneer de Zon van rechtvaardigheid zal opgaan met genezing in Zijn vleugels (Mal. 4:2). Het minste contact met Zijn mantel brengt redding. De zoom aanraken geeft allen recht deel te nemen aan Zijn voltooide rechtvaardigheid.