Al, de Onderschikker.

Wat kan er van groter belang zijn dan "God" te kennen? Hiertoe zouden we niet alleen bekend moeten zijn met zijn tijdNaam, IEUE, maar ook met Zijn belangrijkste titel, Aleim, die ons vertelt van Zijn hoofdactiviteit tijdens de eonen. In onze Bijbels wordt het vertaald met "God", een niet gedefinieerde benaming die ons niet geheel vertelt over wat Hij aan het doen is, ondanks het feit dat Zijn titel in duizenden contexten voorkomt, en het begrip van onderschikking van vitaal belang is om elk ervan volledig te kunnen verstaan. Het probleem schijnt te zijn dat, in de moderne talen, we "God" niet gebruiken voor Zijn activiteit, zoals wel het geïnspireerd origineel, maar veel meer als een voorwerp van verering door anderen.

Bij het kennismaken met een ander persoon, wensen we eerst hun naam en titel te weten, of hun beroep. Als die onjuist zijn, dan is het een hindernis op weg naar een helder begrip van wie of wat ze zijn. Net zo is het met de Godheid.
Maar in onze populaire versies geven Zijn Naam en belangrijkste titel de feiten niet goed weer. Een van zijn minder belangrijke titels, Heer, wordt weergeven in plaats van Zijn tijd-Naam, IEUE, ZAL-zijnde-was. Een naam die Hij nooit heeft genoemd, verering uitdrukkend, werd verwisseld met Zijn hoofd-activiteit, onderschikking. Zowel Zijn Naam als titel zijn triaden, uitdrukking van drie onderscheiden ideeën: I-EU-E in de tijd, AL-e-im in wilsuiting, Naartoe-Onderschikker-s; maar zo'n onderscheid is niet mogelijk in "Heer" of "God"! Hoe kunnen we zo nauw met Hem bekend raken als we verlangen, als we met Hem bekend worden gemaakt onder een misleidende Naam en als Zijn activiteit verkeerd wordt weergegeven?

Het zou onze lezers kunnen helpen als ze onze verdere studie zouden volgen door de volgende formule in hun gedachten te fixeren, of er naar terug te gaan wanneer we iedere variatie nader bekijken:

AL-(U)E-IM
ONDERSCHIK-(ING)-NAARTOE-(meervoud)
ALONDERSCHIKKERAL, allen naar Zichzelf
ALENAARTOE-ONDERSCHIKKERAL, allen naar de Zoon
ALUENAARTOE-ONDERSCHIKKERDe Zoon, allen naar AL
ALEIMNAARTOE-ONDERSCHIKKERSZonen, velen naar de Zoon

Als Hij Koning wordt genoemd, ontvangen we een helder idee van Zijn activiteiten, want er zijn menselijke koningen wier taken de Zijne weerspiegelen. Hij wordt vaak "Adun" genoemd, of Heer. Ook dit geeft een specifieke aanwijzing voor Zijn taak, want er zijn vele mensen die heer zijn. Zijn andere titels, zoals Allerhoogste, Algenoegzame, Redder, Rechtvaardiger, Verzoener, etc., zeggen ons welke rollen Hij speelt in de tragedie van de eonen. Maar "God" is erg vaag, zelfs wanneer we lezen over de wil van God. Hoe helder is daar tegenover de wil van AL, de Onderschikker! Het roept de grote waarheid in gedachten dat, tijdens de eonen, Hij, door Zijn Zoon, het al naar Zichzelf onderwerpt, want dat is Zijn methode om Alles in allen te worden, bij de voleinding(1Kor. 15:28).

Laten we dan, voorzichtig, de geïnspireerde uitdrukkingen onderzoeken die Hij in Zijn Woord gebruikt om ons te vertellen van Zijn hoofd-activiteit. Naast Zijn Naam, IEUE, komen de drie vormen AL, ALUE en ALEIM vaker voor dan welke term dan ook die aan Hem gewijd is in Zijn Woord. De stam, die de centrale betekenis uitdrukt, is AL, twee van de eenvoudigste en meest muzikale geluiden in welke taal dan ook.

De term "God", hoewel die als titel faalt in het weergeven van de ware betekenis, komt in zo veel heilige en plechtige verbindingen voor in de Bijbel, dat we haar niet graag geheel willen laten vallen. Deze contexten, zoals "God is liefde", hebben haar een geheiligde stralenkrans gegeven, hoewel het er niet aan toekomt om haar wezenlijke waarde uit te drukken, zodat we er niet onderuit komen om haar voorlopig te gebruiken. We zullen daarom proberen het te verbinden met de ware titel door beide tegelijkertijd te gebruiken totdat de kostbaarheid en kracht van de juiste benaming er deel van gaat uitmaken. We zullen Hem God, de Onderschikker, of onze Onderschikker God noemen. Niets is meer nodig in deze ontaarde dagen, dan Zijn soevereine wil en onze onderschikking aan Hem te (h-)erkennen.

Beschikker of Onderschikker?
Beschikker werd door ons, vele jaren geleden, voorlopig gekozen als de meest benaderende betekenis van AL, de titel van de Godheid, gewoonlijk vertaald met "God". Sindsdien zijn we alert gebleven om een nog betere uitdrukking te vinden. Onze lange ervaring met vertalen, en speciaal met het maken van een Hebreeuwse lexicon waarin iedere stam en tak haar eigen onderscheiden gelijkwaardige Engelse vertaling heeft, scheen deze vertaling te bevestigen. Ze wordt niet alleen voor de Godheid gebruikt, maar ook voor hertenbokken en rammen, want zij nemen de positie van beschikker in binnen hun soort, en ook voor mensen, die de King James meerdere malen "judges"(- richters) noemt (Ex. 21:6; 22:8,9). Nu we echter de index op ons kaartsysteem van iedere Hebreeuwse stam en haar takken voltooid hebben, met de best benaderende gelijkwaardige Engelse woorden, zijn we voorbereid om onze bevindingen nog grondiger te testen.

Terwijl we nadachten over deze titel, trof het ons dat de principiële titel bij de aanvang van de schepping en doorheen de eonen in overeenstemming zou moeten zijn met Zijn doelstelling bij hun voleinding. Dan zal Hij gekend zijn als Degene Die allen heeft onderschikt(1Kor. 15:27). Opdat Hij over al zijn weerbarstige schepselen kan beschikken, moet Hij inderdaad hun Beschikker zijn. Maar aangezien de Schrift nadrukkelijk de stam onderschik gebruikt aan het einde, is deze uitdrukking zelfs nog beter geschikt om de betekenis van deze titel over te brengen dan Beschikker. De mensheid, in Zijn gelijkenis, onderschikt de schepselen onder haar op aarde, meer dan dat ze hen een plaats geeft. De letterlijke betekenis van onderschikken in het Grieks is: STEL-ONDER, wat hiermee overeen komt en ook met de Griekse titel, Theos, de PLAATSER, wat wordt gebruikt voor het Hebreeuwse Al-e-im in latere openbaring.

De vroege heiligen, die de Griekse Septuagint gebruikten, hadden een grote voorsprong op ons, want de titel die zij gebruikten voor de Godheid had de nadrukkelijke betekenis van Plaatser, wat dicht overeenkomt met het Hebreeuwse Onderschikker. Iemand Die de macht heeft om iedereen op z'n plaats te zetten, moet ze onderschikt hebben aan Zijn wil. Het voortdurend gebruik van deze naam zou ze bij herhaling er aan herinneren dat, op den duur, als de eonen voorbij zijn, Hij al Zijn schepselen op hun juiste plaats zal zetten.

De grondregels van concordant vertalen echter staan ons niet toe de stam ONDERSCHIK voor AL te gebruiken, als die ook nodig is voor enig ander geïnspireerde uitdrukking. Maar nu we de hele concordante woordenschat voor ons hebben in alfabetische volgorde, weten we dat ONDERSCHIK niet wordt gevraagd voor welke andere stam dan ook. Nu we het een grondige beproeving hebben gegeven, zullen we overstappen van BESCHIKKER naar ONDERSCHIKKER. Dit zal worden gebruikt in de uniforme, letterlijke sublineare vertaling. In de concordante versie echter, zal het gebruik van Aleim in aanvang onpraktisch en beledigend zijn, daarom zal het getranslitereerd worden zoals de namen, en uitgelegd in de Introductie.
AL betekent Onderschikker, Die geest is.
Alue is de Naartoe-Onderschikker, aan Wie deze geest is gegeven om anderen aan Hem te onderschikken.
Aleïm is dezelfde geest van AL, niet alleen werkend in de Naartoe-Onderschikker, maar ook in alle anderen aan wie deze is toebedeeld. Deze zijn de Naartoe-Onderschikkers. Eén geest is werkend in velen, om zo de onderschikking van allen te bewerken.

Het zal ons niet moeten verbazen als we ontdekken dat de gehele geschiedenis van de mensheid doortrokken is met de gedachte van onderschikking, of dat Hij de titel van Onderschikker doorheen de eonen zou dragen, want onmiddellijk nadat ons is verteld dat de mensheid gemaakt was in Zijn beeld, met Adam als haar hoofd, wordt gezegd dat deze gelijkenis bestaat uit het heersen over vis, vogel en beest(Gen. 1:26). Dit wordt met nadruk herhaald. De mensheid moest niet alleen in aantal toenemen en de aarde vullen, maar deze onderwerpen en er over heersen(Gen. 1:26,28). Mensen zijn onderschikkers, net als de Godheid, want door hen heen zal Hij Zich als zodanig openbaren aan de andere schepselen in het universum. Dit verlichtende feit wordt ons voortdurend voorgehouden wanneer we Zijn ware titel, Aleïm, gebruiken. Maar we kunnen nauwelijks zeggen dat we goden zijn! Alle mensen zijn, als afstammelingen van Adam, onderschikkers. Zo zijn alle zonen Gods, maar zij onderschikken niet naar zichzelf, maar naar Hem.

In de Hebreeuwse transliteratie hebben de ongeïnspireerde masoretische punten, die de plaats hebben overgenomen van de geïnspireerde klinkers (a,e,i,o,u), een niet te tolereren verwarring veroorzaakt. In Young's concordantie bijvoorbeeld, heeft men, in plaats van de AL uit de oude tekst, EL. Dit is gewoonlijk ook het geval in de King James Authorized Version. De naam Om-nu-al (MET-ONS-ONDERSCHIKKER) spellen zij zowel Immanuel (Jes. 7:14; 8:8), en Emmanuel(Matt. 1:23), twee letters gebruikend, de I en de E, voor de Hebreeuwse O. Wij zullen in onze kantlijn de geïnspireerde klinkers geven zoals ze daar stonden voordat de rabbijnen ze vervingen door hun punten, Om-nu-al.

We hebben vrijwel allemaal, net als de Joden in de tijd van Jezus' rondwandeling, het vastgenagelde idee dat de titel die we op de Godheid toepassen alleen voor Hem gebruikt mag worden. Als het betrekking heeft op een voorwerp van verering, tenzij het een valse god betreft, zou het nooit voor welk schepsel gebruikt mogen worden. De Joden protesteerden zelfs krachtig toen onze Heer zei dat Hij Gods Zoon is(Joh. 10:31-38). Zijn antwoord aan hen zou beslissend moeten zijn. De goddelijke titel, Onderschikker, mag worden toegepast op allen tot wie het woord van God komt.

Dit kan niet waar zijn van "God", want daar wordt veel te veel onder begrepen. Het is alleen wanneer we de juiste betekenis begrijpen van de term zoals die in het originele Hebreeuws staat, dat het bevat kan worden. Zoals aangetoond duidt de stam AL ONDERSCHIK aan. Daardoor is de Allerhoogste de Onderschikker, de Zoon (Alue) is de Naartoe-Onderschikker, en de mindere Zonen die dit doen, Aleïm, zijn Naartoe-Onderschikkers. Zij zijn geen "Goden".

Dat mensen Naartoe-Onderschikkers kunnen zijn, wordt duidelijk aangetoond door het antwoord van onze Heer aan hen die Hem probeerden te stenigen, omdat Hij, Mens zijnde, Zichzelf "God" maakte. Hij zei:

" Is er niet geschreven in uw wet: Ik heb gezegd: Gij zijt goden?
35 Als Hij hen goden genoemd heeft, tot wie het woord Gods gekomen is, en de Schrift niet kan gebroken worden, 36 zegt gij dan tot Hem, die de Vader geheiligd en in de wereld gezonden heeft: Gij lastert, omdat Ik heb gezegd: Ik ben Gods Zoon?

(Joh 10:34-36; Psa.82:6)
De Schrift kan niet worden gebroken, dus ook niet de term "god", (of beter Naartoe-Onderschikker), zelfs ofschoon Onderschikker wordt gebruikt voor de allerhoogste Onderschikker van allemaal, kan het, en zou het zelf moeten-, worden gebruikt bij allen doorheen wie Hij werkt, speciaal de Ene Die onze Redder en Heer is, door Wie de onderschikking van de gehele rest zal worden bereikt(1Kor. 15:28).

De Twee-en-Tachtigste Psalm
Daar onze Heer naar de 82e Psalm verwees voor de waarheid in deze, is het goed dat wij er een studie van maken door de twee belangrijkste Engelse versies met elkaar en met het Hebreeuws, in een concordante versie, te vergelijken. De onverenigbaarheden binnen beide en de verschillen zouden de meest ongeleerden onder ons nog moeten laten zien dat we op dit gebied(het onderwerp van deze studie;WJ) geen vertrouwen in deze versies kunnen hebben. Aangezien het probleem van het overdragen van deze titel zo moeilijk is, en een serieuze contrôle van de belijdenissen van het Christendom moet inhouden, en wijzelf vinden het bijna onmogelijk zover te breken met traditie als we verlangen, zullen we streven niet over-kritisch en censor-achtig te zijn, want we willen niet beschadigen, maar helpen. In deze concordante versie van de Psalm zullen we zowel de Hebreeuwse titel en haar vertaling gebruiken, de een in de tekst en de ander in de kantlijn plaatsend, zodat de waarheid duidelijk moge worden.

Psalm 82
Een Psalm. Van Asaf(voor een bijeenkomst) Joh. 10:31-38)
1. Aleïm is gesteld in de bijeenkomst van AL.
Onder de Aleïm oordeelt Hij.
Naartoe-Onderschikkers
Onderschikker
Naartoe-Onderschikkers
2. Tot wanneer zullen jullie oordelen met ongerechtigheid
en partijdig zijn voor de bozen?
sela (pauze)
3. Herkleed de arme en de wees:
schenk recht aan de nederige en de behoeftige.
4. Verlos de arme en hen die zonder zijn:
geef redding hen uit de hand van de boosaardige."
5. (Zij weten niet,
noch begrijpen zij,
in duisternis wandelen zij.
alle grondvesten van de aarde glijden weg).
6. Ik Zelf heb gezegd: "Juliie zijn Aleïm
en jullie zijn allen zonen van de Allerhoogste.
Naartoe-Onderschikkers
7. Toch zullen jullie sterven, net als de gewone mensheid
en net als ieder ander van de hoofden zullen jullie vallen.
8. Staat op, Aleïm! Oordeelt de aarde!
Want het zijn jullie zelf die het lotdeel van alle volkeren zullen hebben."
Naartoe-Onderschikkers

De Twee Versies

De schrijver gebruikt hier de King James Authorized Version. U kunt uw Nederlandse Statenvertaling of NBG uit 1951 gebruiken. U zult zien dat beide dezelfde problemen hebben als de KJAV; vertaler

De King James A.V. keert de procedure om, zodat God in de bijeenkomst van de machtigen staat! In de volgende regel oordeelt Hij onder de goden! Welke aardse rechter zou staan in een bijeenkomst?
De eerste maal dat het voorkomt in deze Psalm is het in het meervoud. Zij maken het enkelvoud, "God". De tweede is in het enkelvoud, zij maken het meervoud: "machtigen". De derde is precies als de eerste, dat ze weergeven met "God". Maar deze keer maken ze "goden" van!

De "Revised Standard Version"(R.S.V.) heeft een zeer vrije weergave: "God heeft Zijn plaats ingenomen in de goddelijke raad!" Dit is wel dichter bij de betekenis, maar zij stappen over naar "goden" in de tweede regel. In het eerste vers hebben beide versies het enkelvoud: God, hoewel het dezelfde vorm is als goden in het tweede. Het is niet plezierig om op deze zaken te wijzen. Het is echter noodzakelijk er naar te verwijzen, opdat niet iemand deze versies zou gebruiken om ons huidig onderzoek te controleren, en ons zou afwijzen zonder het origineel zelf te raadplegen.

Wanneer we de ware betekenis leggen op de twee vormen die hier worden gebruikt, Onderschikker en Naartoe-Onderschikkers, dan wordt hun verhouding tot elkaar helder en de een werpt licht op de ander. Om mee te beginnen, het hoofdonderwerp van de Psalm is onderschikking door middel van gericht. Dit verklaart waarom de titels zo vaak er in voorkomen. Maar het gericht wordt niet direct uitgeoefend door de allerhoogste onderschikker, maar door middel van de ondergeschikte onderschikkers. In het begin richt de Allerhoogste Onderschikker hen. Op het einde is aan hen het richten van de aarde overgedragen.

Het punt van discussie hier is dat we twee onderscheiden soorten "goden" hebben! Deze zijn zodanig verborgen in de K.J.A.V., dat het zeer misleidend is; want daarin, in aanvang, hebben we God Die de goden richt en aan het eind Zichzelf opdraagt de aarde te richten! Wanneer we concordant vertalen, dan richt God, ofwel de Allerhoogste Onderschikker, de Naartoe-Onderschikkers. Hij is het Die hen opdraagt aan het eind de aarde te richten. Dit maakt de zaak verstaanbaar en bevestigt de aan hen gegeven titels. Het ruimt de gebruikelijke problemen uit de weg door twee klassen "goden"(of: onderschikkers) aan te tonen: AL, de Enig Allerhoogste, en Aleïm, de velen die falen hun functie te vervullen. Een andere, de Zoon (Alue - de Naartoe-Onderschikker) Die hier niet wordt genoemd, zal wel slagen in het onderschikken van allen, bij de voleinding(1Kor. 15:24,25).

De Zoon in de plaats van Naartoe-Onderschikker
Maar onze Heer zei dat Hij een Zoon is, niet een Naartoe-Onderschikker. Waarom veranderde Hij dat? Hierin zit een zeer kostbare waarheid. In de Mozaïsche bediening van minderjarigheid, waren de geroepenen onderworpenen en slaven. De uitdrukking Vader werd vrijwel nooit gebruikt in verband met de Godheid, behalve in twijfelachtige verbanden. Eens vroeg AL:

"Indien Ik nu een vader ben, waar is de eerbied voor Mij?"
(Mal. 1:6;NBG)
Alleen zij die Zijn geest ontvangen dienden niet als slaven, maar als zonen. God zendt de geest van Zijn Zoon in onze harten, waardoor we uitroepen "Abba, Vader!" In geest zijn we al voorbij de eonen getransporteerd, wanneer AL Zelf niet langer de Onderschikker, maar de Vader van allen zal zijn. Allen die Gods geest hebben zijn niet slechts gezagsdragers in de goddelijke regering, maar zonen in de familie van de Vader. Zoonschap omsluit en verheft onderschikking. De Naartoe-Onderschikkers van de eerste regel, zijn de zonen van de tweede.

De vraag wie deze Aleïm waren, zal later volledig worden bekeken. Laat het volstaan dat ze precies dat waren wat deze Psalm te kennen geeft: mannen in Israël, "judges" genaamd in de A.V.(maar "God" in Ex. 21:6; 22:8; 22:9 in de RSV), die uitspraak deden over de onderschikking van dienstknechten en sociale overtredingen. Ze worden vaak genoemd in Deuteronomium (1:16; 16:18; 17:9,12; 19:17,18; 21:2). Daarnaast moeten we ook denken aan de koningen en alle anderen aan wie het volk van Israël onderschikt was.

Er zijn andere passages waarin beide, AL (de Onderschikker) en Aleïm(de Naartoe-Onderschikkers) naast elkaar voorkomen. Toen hij terugkwam in Kanaän zette Jakob een altaar op bij Sichem en noemde het AL-Alei-Ishral, de Onderschikker van de Naartoe-Onderschikkers van Israël(Gen. 33:20). De belangrijkste vertalingen proberen niet het te vertalen, maar geven het weer als El-Elohe-Israel. In Jozua 22:22 heeft de A.V. "God of gods"(NBG: God der goden), maar de R.S.V. veranderde dit in "De Machtige, God" om zodoende de duidelijke gevolgen van de A.V. versie te ontlopen. In Dan. 11:36 geeft de A.V. het opnieuw weer als "God of gods"(God van goden). Hier echter hebben de latere revisors het niet veranderd. Een zeer interessante inconsequentie kunnen we vinden in Jesaja 46:9. "Ik ben God en er is geen ander: Ik ben God, en er is niemand zoals ik." Dit schijnt regelrecht de waarheid tegen te ontkennen. Maar kijken we naar het Hebreeuws, dan vinden we dat het eerste negatieve ain is (nee), het tweede is aphs(enige). Dit wordt elders in de A.V. met maar, niettegenstaande, alhoewel, naast vertaald. Waarom niet hier? In de Concordante Versie is het vertaald met:

want Ik ben El en er is geen andere Elohim en er is niemand zoals Ik!
Dit toont aan dat alleen de Naartoe-Onderschikkers zijn zoals Hij is, en dat bevestigt hetgeen we proberen te onderwijzen.

Deze onverenigbare weergaven zouden ons moeten laten zien dat de hoogste geleerdheid het spoor bijster is om deze passages correct weer te geven, waardoor ze overeenkomen met de theologische traditie. Het is hopeloos om daar nog hulp te zoeken.

De Joodse rabbijnen die de Schrift in het Grieks vertaalden, vonden in deze taal een term voor de Godheid die nauw overeenkomt met de Hebreeuwse Onderschikker. Het was Theos, wat Plaatser betekent. Onderschik is in het Grieks ONDER-STEL, en Plaatser, Theos, is het Griekse woord dat zij kozen voor God. In het dagelijks gebruik zal er weinig verschil tussen beide zijn, want we kunnen beide in vele contexten gebruiken, met vrijwel dezelfde betekenis. Hoe dicht Plaatser Onderschikker benadert, mag gezien worden in het volgende (1Thess. 5:9): "NIET PLAATSTE ONS DE PLAATSER (God) NAAR BINNEN IN TOORN". Dat wil zeggen: "want God bestemde ons niet tot toorn!" Net zoals de Onderschikker controleert de Theos het lot van stervelingen. Daarom waren de vroege gelovigen, die meestal Grieks lazen, ja zelfs de Grieken van vandaag, in dit opzicht zeer bevoorrecht boven ons, die een vreemde taal gebruiken. Dus, anders dan bij IEUE, stemmen Hebreeuws en Grieks nauw overeen als het over AL en de daarvan afgeleide vormen gaat. Maar ze maken er geen onderscheid tussen! Het schijnt dat deze kennis al zeer vroeg verloren is gegaan. Maar het is duidelijk dat de term "Zoon" en "zonen" de plaats inneemt van de Naartoe-Onderschikkers, zodat deze niet nodig zijn in de geïnspireerde tekst van de latere Schriften.

Zelfs in het Hebreeuws liepen Naartoe-Onderschikkers samen op met zonen (Psalm 82:6). Deze nu vervingen de "Naartoe". Onze Heer was zeker een Naartoe-Onderschikker, maar Hij eiste deze titel niet voor Zichzelf op. Hij zei: "Ik ben Gods Zoon "(Joh. 10:36;NBG). Hoe verhelderend is dit, wanneer we bedenken dat, als allen onderschikt zijn, de Onderschikker verandert in Vader. Wanneer allen door middel van de heilige geest onderworpen zijn, dan wordt de Onderschikker Vader en zal onderschikking omgevormd worden in zoonse gehoorzaamheid. Dit alles is in harmonie met de genade die kwam door Jezus Christus. Al-e-ïm is in de latere Schriften vervangen door het wat mildere Plaatser, en de Naartoe-Onderschikkers door Zonen, in afwachting van de voleinding, wanneer er in het geheel geen Onderschikkers meer zullen zijn(zelfs niet "God"), maar Hij Vader en zij Zijn zonen zullen worden.

AL, DE INHERENTE GODHEID
Aan de volkeren, die geen openbaring van de Godheid hadden zoals die aan de Hebreeën was gegeven, gaf Paulus in Athene (Hand. 17:22) een geïnspireerde uiteenzetting die de basis zou moeten zijn voor alle theologie die bedoeld is voor hen die buiten het gebied van Israël zijn. Hij begint met hen hun eigen bevestiging van hun onkunde te citeren. Hij onthult voor het eerst de Godheid als de Schepper van de heersende orde waarin ze zichzelf bevinden, alles inbegrepen. Dit omvat de schepping van het materiële universum en haar ontwikkeling, zoals gevonden in de Hebreeuwse openbaringen, en geeft reden voor haar bestaan en geschiedenis. Dit maakt Hem de Meester of Heer van hemel en aarde. Deze positie en macht was Hem niet van buitenaf gegeven, maar komt van binnen uit.

Wij, de volkeren, zouden met intense belangstelling deze definitie van de "Onbekende God", zoals Hij door Paulus aan de Atheners werd gegeven, moeten overwegen. Zijn eerste punt is eenvoudig. De Godheid Die de wereld, en al dat er in is, schiep, is inherent(onlosmakelijk) met hemel en aarde verbonden. Hij kan niet worden beperkt tot een specifieke plaats, maar is aanwezig in al Zijn werken. Hij had speciale verblijfplaatsen te midden van Zijn volk, Israël, maar zij dienden alleen als lesvoorbeelden. Hij kan niet worden beperkt tot een tempel, maar vult het hele universum. Op die manier is Hij dichtbij allen. Hij overstijgt verre de benauwde gedachte van een "persoon" die altijd beperkt is tot tijd en ruimte, hoewel Hij zelfs de meest intense "persoonlijkheid" bezit. Een enkel "persoon" kan niet dichtbij ieder mens op aarde zijn. Zij die naar Hem rondtasten hoeven niet naar het einde der aarde te reizen, of naar de hoogten van de hemelen te gaan, maar ze kunnen Hem zonder enige beweging vinden(Hand. 17:22-31).

LEVEND IN HEM
Alle leven, beweging en bestaan is in de Godheid. Hij alleen voorziet in de vitaliteit, kracht en het pure bestaan dat het onze is. Zonder Hem kon ik zelfs deze zin niet afmaken met een punt. Het is hetzelfde leven als wat in Hem was voordat het werd geschonken aan Adam, en het blijft het Zijne en verbindt het menselijk ras nauwer met Hem dan enig ander deel van Zijn schepping. Zelfs de oude dichters hadden een intuïtief vermoeden van deze waarheid(Hand. 17:28). Maar deze basis band, de geest, die de mensheid door middel van het leven verenigt met haar Schepper, verkregen van Hem door haar oorspronkelijke voortbrenger, is op geen enkele wijze zo nauw als de geest die zij ontvingen die het evangelie van Zijn Christus geloven en opnieuw met Hem verenigd zijn door het offer van Zijn Zoon. Dan wonen we niet alleen in Hem, maar neemt Hij ook Zijn intrek in ons. Dit is de sleutel tot de titel Naartoe-Onderschikkers.

In de omvangrijke openbaring die via Mozes aan de Besnijdenis werd gegeven, werd de relatie van de Onderschikker meer dan volledig uiteen gezet. De Schepper wordt geïntroduceerd als de Onderschikker Die Zijn wil uitwerkt door het herstellen van de schepping, met een uitzicht op het uiteindelijk ontvangen van ongedwongen verering en aanbidding door Zijn schepselen bij de voleinding. Om dit te bereiken maakt Hij de mensheid ook onderschikkers van de lagere schepselen, om op die zeer praktische manier aan te tonen wat Zijn plaats is in de eonische tijden.

Niet alleen is de onbekende Onderschikker de universele Maker en onlosmakelijk verbonden Heer, maar Hij is dat, overeenkomend met dit, in het bijzonder op het oppervlak van de aarde. Hij maakte alles uit Zichzelf, net als Hij uit één man alle volkeren maakte met hun heren en onderworpenen, en zodanig het onderscheid maakte van de tijd en de einden van het heelal, opdat zij een inspanning zouden doen om Hem te vinden, want het ontbrak ze aan het geestelijk waarnemingsvermogen dat hen verzekerd zou hebben van Zijn onlosmakelijke verbondenheid, overal. Buiten Hem is er geen Bron van leven, of macht, of beweging, of zelfs bewust bestaan.

In het Christendom, dat zich de orakels heeft toegeëigend die slechts voor de kindertijd van het het ras bestemd waren, is de goddelijke onlosmakelijkheid vrijwel geheel genegeerd. Net als in Israël verbannen zij God uit Zijn universele huis en proberen ze Hem te beperken tot de hemel, of tot heilige tempels of heilige plaatsen op aarde. Dit benauwde idee zou geen plaats mogen hebben in de huidige geestelijke bedeling van volwassenheid. Rond deze tijd kondigde Paulus de grootste verandering aan die ooit heeft plaatsgevonden in de geestelijke geschiedenis van de mensheid: de nieuwe schepping. "Het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen."(2Kor. 5:17;NBG) Het Christendom is hiervoor doof en blind, en dringt aan op het teruggaan naar de primitieve openbaringen van voor het plaatsvinden van deze, nu geestelijke, schepping, midden in Paulus' bediening.

Ze proberen Hem te dienen met hun handen, in plaats van met hun harten. Ze (h-)erkennen Hem niet als de grote Gever, terwijl hun leven zelf en hun adem, samen met alles wat ze hebben, een gift is uit Zijn schatkamer. Laten we ons in ieder geval bekend maken met de primitieve onthullingen, maar het feit erkennen dat ze voorbij en slechts enigma's zijn(1Kor. 13:12) en alleen op hen toegepast moeten worden aan wie ze door de Onderschikker werden geschonken.
Maar deze titel van Onderschikker was al vanaf het prille begin van kracht, lang voordat Israel ten tonele kwam, en het hele ras was onder de Onderschikker, net zoals vandaag, dus is de titel vandaag net zo van kracht als ooit tevoren. Ze wordt voortdurend gebruikt, als Plaatser, in de speciale onthulling die via Paulus aan het menselijk ras werd gegeven.

"DE EEUWIGE GOD"
Deze uitdrukking is de bron van veel misverstand, want zowel "eeuwige" als "God" zijn misleidende termen. Een meer sluitende vertaling zou zijn: de eonische Onderschikker of -Plaatser. Dit is in volledige harmonie met de rest van de openbaringen. Een veelvoud van passages toont elders aan dat de eonen niet "eindeloos" zijn; toch maakt deze uitdrukking ons terughoudend om hun getuigenis te aanvaarden vanwege ons wazig begrip van "God", alsof het geen vaststaande betekenis zou hebben. Zodra we eenmaal gaan inzien dat deze titel beperkt is tot Zijn huidige activiteit als de Onderschikker, dan zal deze zinsnede overeenkomen met de gehele rest, door de eonen te laten sluiten bij de voleinding. Als allen onderschikt zullen zijn, dan zal het karakter van Zijn heersen veranderen van Onderschikker naar Vader en zal de titel niet langer passend zijn, maar eerder misleidend. Ook zal de titel van "Naartoe-Onderschikker" niet meer slaan op de Zoon, of op hen die met Hem verbonden waren in het onderwerpen van het al aan de Almachtige, want hun werk zal zijn volbracht. Dit zal niet meer hun functie zijn.

Bij het afsluiten van de eonen zullen allen onderschikt zijn. Een Onderschikker is dan niet meer nodig, wanneer Hij, als Vader, Alles in allen is. We hebben best wel begrip voor hen die, terug redenerend vanuit de gebruikelijke weergave van Paulus' zin in Romeinen 16:26, "de eeuwige God", er op staan dat eonisch eindeloosheid moet betekenen. Maar zodra ze de betekenis van "God" leren kennen, Plaatser of Onderschikker, dan vereist gezond denken dat het niet eindeloosheid kan betekenen, want aan het eind houdt Hij op met onderschikken en wordt Hij de Vader, aangezien allen dan onderschikt zijn(1kor. 15:24-28), net als tevoren de heiligen.

DE HOOGSTE ONDERSCHIKKER
De eerste maal dat deze titel voorkomt is bijzonder bruikbaar en van belang(Gen. 14:18).

"Melchisedek[Rechtvaardig-Koning], de koning van Salem[Vrede], bracht brood en wijn; hij nu was een priester van God, de Allerhoogste[AL Oliun]."
Zelfs de King James A.V., met z'n "Most high God" toont hiermee aan dat er andere "Goden" of Onderschikkers moeten zijn.

Er was juist een grote confederatie van volkeren geweest die geprobeerd had al de andere te onderwerpen aan hun heerschappij. Na eerst veel succes te hebben gehad, komen ze nu in conflict met Abraham, die dit zelfde in de toekomst zou doen door Zijn Zaad. In afwachting van deze eindoverwinning onderwierp hij hen. Maar hij handelde in onderschikking aan de Hoogste Onderschikker, wiens priester Melchizedek was, die tot hem was gezonden om hem te zegenen. In een poging de positie van de Onderschikker te midden van zo vele onderschikkers vast te stellen, wordt Hij de allerhoogste van hen allen genoemd.

Hoewel de korte titel AL slechts zo'n 250 maal voorkomt, wordt ze veelvuldig gebruikt als een deel van een naam, zoals bijvoorbeeld Ezechi-AL en AL-ia(Elia;WJ). Daar het alleen onderschikker betekent, hoeft het niet altijd op de Allerhoogste te wijzen.

Hopend dat deze studie de kracht van AL heeft opgehelderd, zullen we nu de volgende vorm, AL-u-e, gaan bezien, Degene Die Naartoe-Onderschikkend-is, ofwel de Naartoe-Onderschikker.

Het simpele feit dat er een Allerhoogste Onderschikker is, houdt in dat er één of meerdere onderschikkers moeten zijn die niet zo hoog zijn als Hij. Het laat ook zien dat de meervoudsvorm niet een "majesteitsvorm" is, want het enkelvoud(AL) is reeds Allerhoogst. Deze titel, Allerhoogst, wordt vaak met het enkelvoudige AL gebruikt(Gen. 14:18,19,20,22; Psalm 57:2(3); 78:35,56), maar nooit met het meervoud (AL-e-im), dat vele malen vaker voorkomt. Indien de meervoudsvorm, eindigend op "im", enkelvoudig in aantal zou zijn, zoals in de gebruikelijke weergave, "God", dan zou er ook op z'n minst één maal een passage moeten zijn waar het verbonden is met Allerhoogste. Maar het gebruik toont duidelijk aan dat de natuurlijke grammatica juist is. Een kunstmatige verandering is niet nodig.

AL IS GEEST

"De Egyptenaren daarentegen zijn mensen en geen AL, en hun paarden zijn vlees en geen geest"
In deze parallel uit Jesaja 31:3 wordt ons de intense geestelijke kracht van de Onderschikker geleerd. Zowel de Egyptenaren als de paarden hadden een geest, want alleen die geeft leven. Maar AL is geest. Mensen hebben een geest die een paard niet heeft, en die stelt hen in staat paarden aan hun wil te onderschikken. Zij die de Onderschikker geloven ontvangen een geest die uitgaat boven deze menselijke geest. Dit stelt hen in staat anderen aan Hem te onderschikken door middel van Zijn geïnspireerd Woord en speciaal in deze tijd door het evangelie van verzoening.

Het is goed te bedenken dat AL, de allerhoogste Onderschikker, het essentiële deel is van de twee afgeleide vormen. Er is geen Ue of Eïm. Dit zijn slechts toevoegingen bij de kortere vorm welke alleen de essentiële betekenis heeft, Onderschikker. Dat is omdat AL een geest is en is Dezelfde, rechtstreeks werkend, buiten een bemiddelaar om, of via zo iemand (een Al-ue), zoals Zijn Zoon, de Christus, Die met Zijn geest is vervuld, Die niet Zijn eigen wil doet, maar AL's bedoeling(Joh. 5:30). Dit wordt duidelijk gesteld in vele passages. Zo ook bij Paulus. Hij was een apostel door de wil van God(Plaatser)(Efe. 1:1). AL's geest werkt in en door anderen die onderschikkers worden omdat zij een deel van Zijn geest bezitten. Dit is het geval met de Aleïm, allen die Zijn geest hebben. Dit is niet, zoals met onze eigen geest, beperkt tot één "persoon", maar verblijft tijdens de eonen in alle heiligen, en zal uiteindelijk Alles in allen zijn bij de voleinding.

AL DIE VOLSTAAT

AL komt te vaak voor om alle contexten te bekijken binnen het verband van een inleidend artikel, maar een paar plaatsen, speciaal die verbonden zijn met een andere beschrijvende benaming, kunnen ons helpen het onderwerp op te helderen.
De eerste van deze passages is verbonden met Abraham (Gen. 17:1). Hem waren grote zaken beloofd, maar hij was oud aan het worden zonder enige vervulling te zien. Zijn geloof zou best kunnen verzwakken, want het zaad dat hem was beloofd was nog niet gekomen, en een man van een eeuw oud kon nauwelijks nog hopen op één enkele zoon. Dan verschijnt IEUE als AL-Shdi(Onderschikker-Die-Volstaat) aan Abram, om hem nogmaals te verzekeren en zijn geloof standvastig te maken. Als de AL van allen, is Hij meer dan voldoende in staat Zijn beloften te vervullen en Zijn verbonden uit te voeren.

Tegelijkertijd bevestigt Hij het verbond met Abram (Abrm: Vader-Hoog), een naam die tot dan zeer toepasselijk was geweest, door hem te veranderen in Abraham (Abrem: Vader-Hoog-Menigte), een naam die inspeelt op de vervulling van de beloften. Hij zou zeer wel kunnen vragen: "Wie is er afdoende voor deze dingen?" En het antwoord is: AL, de Onderschikker van allen. Als Hij allen door Christus onderwerpt, dan is het middel van de onderschikking van de aarde, het zaad van Abraham, slechts een voorwerp in Zijn grote doelstelling. Nu Hij Zijn ultieme heeft geopenbaard, kunnen we het zien, maar we kunnen sympathie opbrengen voor Abram en voor zijn vraag. Abram was inderdaad niet afdoende, maar AL was dat wel. Hij bracht weer leven in Abrahams verstervende lichaam en gebruikte het om leven te geven aan een dode wereld.

IZAÄK
Nog weer later wordt het uitzicht op de vervulling van de beloften nogal twijfelachtig, want Izaäk heeft slechts één zoon in de lijn van de belofte en voor hem was er geen vrouw te vinden in Kanaän. Als Izaäk dan ook Jakob weg zendt om een vrouw te zoeken bij zijn familie in Syrië, doet hij een beroep op AL-Shdi, de Onderschikker Die volstaat, om Jakob te zegenen en hem vruchtbaar en tot een menigte van volken te maken, geheel volgens de zegen van Abraham (Gen. 28:2). Om dit te bereiken zorgde zijn moeder er voor deze zegen voor hem te verkrijgen, en ook vrouwen, opdat de zegen vervuld zou kunnen worden. Jakob kreeg 12 zonen.

Maar nogmaals scheen de belofte in gevaar te komen, toen een dodelijke hongersnood dreigde de hele familie van Jakob uit te roeien. De heerser van Egypte, de enige die voedsel had, stelde voorwaarden waarmee Jakob moeite had die te vervullen. Hij wist niet dat AL, de Onderschikker Die volstaat, de nood al had voorzien en Jozef, Jakobs meest geliefde zoon, de onderschikker had gemaakt van de enige natie die hem voldoende voedsel zou kunnen geven. Toen dan de tien zonen hem verlieten om Benjamin naar Egypte te brengen, smeekt Jakob AL, de Onderschikker die volstaat, hen barmhartigheid te geven voor de man die Egypte had onderschikt. Hij had niet kunnen dromen dat AL reeds lang tevoren hiertoe had voorzien. Alleen Hij Die in staat is alle harten te onderschikken kon rampspoed op zo'n wonderlijke manier hebben voorbeschikt.

Voor zijn dood realiseerde Jakob, ofwel: Ishr-AL(Rechtschapenheid-van-AL), sedert zijn ervaring te Peni-AL (Pniël) de afdoendheid van de Onderschikker. Toen hij Jozef zegende zei hij:

"AL, Die volstaat, is mij verschenen te Luz in het land Kanaan en heeft mij gezegend
4 en tot mij gezegd: zie, Ik zal u vruchtbaar maken, u vermenigvuldigen en u maken tot een menigte van volken; Ik zal dit land aan uw nageslacht geven tot een eonoische bezitting."
(Gen. 48:3,4;CV)
Door zulke voorbeelden openbaart AL Zijn vermogen Zijn veel grotere belofte te vervullen om al Zijn schepselen in te passen in Zijn zegen, nadat Hij ze doorheen Zijn Zoon heeft onderschikt. In het begin leekt het langzaam te gaan en dat lijkt het ook nog vandaag. Maar het is zeker en staat vast, en wij, die Zijn geest in ons wonend hebben, hebben de grote eer om met Hem mee te mogen werken in de vervulling, net zoals Jozef!

Nadat Mozes Israël door de zee had geleid, gaven ze uiting aan vreugde in een lied:

"Deze is mijn Onderschikker [AL], Hem verheerlijk ik. Naartoe-Onderschikkers [Alei] van mijn vader, en Hem prijs ik."(Ex. 15:2; CV)
De doorgang van de Schelfzee was een van de meest uitgesproken en oplichtende gebeurtenissen in hun geschiedenis. Het toonde AL's macht over de elementen. Geen andere god van de volkeren kon zo'n prestatie evenaren. Geen wonder dat ze zongen: "Deze is mijn Onderschikker...!" Dit is Degene Die ons het land van de belofte zal geven. Deze is Degene Die met ons in het land zal leven! En Deze is Degene die onze onze voorvaderen hebben verhoogd, aan Wie ze onderschikt waren en aan Wie zij ons onderschikten.

Toen Jakob op het punt stond naar Egypte te gaan, werd hij nogmaals bemoedigd, zoals hem dat overkwam op weg naar Syrië. Hij werd herinnerd aan het geloof en de ervaringen van zijn voorvaderen, Abraham en Izaäk. Abraham werd gezegend door een tussenpersoon, Melchizedek, priester van de Allerhoogste Onderschikker. Nu wordt Jakob gezegend, net als toen in Pni-al, door de Allerhoogste Onderschikker, maar nu door middel van ondergeschikte Onderschikkers. Het belangrijkste middel daartoe was zijn eigen zoon, Jozef. Zonder twijfel lag de reden voor het gebruik van deze tussenpersonen in het feit dat zij de goddelijke methode van redding door Christus Jezus voorafschaduwden. Doorheen de eonen is onderschikking niet het directe werk van AL, de Onderschikker, maar door de Naartoe-Onderschikker en hen die Hij onderschikt.

Tot dusver is ons hoofddoel geweest aan te tonen dat in de Hebreeuwse Schriften, onderschikking de essentiële gedachte is achter de titel AL, Alue en Aleïm, gewoonlijk vertaald met "God". In twee nadere studies zullen we de twee afgeleide titels onder de loupe nemen en laten zien dat ze te maken hebben met de ondergeschikte(lagere) Onderschikkers die Hij een maakt met Hem in dit werk door hen een deel van Zijn geest te schenken.
We zullen deze drie verdelingen vergelijken, tezamen met de drie aspecten van tijd in I-EU-E en de familieband van Vader, Zoon en zonen met de traditionele "drie-eenheid" van Vader, Zoon en Heilige Geest, onder de titel: "De ware drie-eenheid.".

A.E.Knoch.

Door naar deel 2


Dit artikel werd hier geplaatst met toestemming van
©Concordant Publishing Concern
en mag niet zonder toestemming van deze worden overgenomen
in druk of op het internet.


©Concordant Publishing Concern