Christus had tegen de twaalf apostelen gezegd:
"Wijkt niet af op een weg naar heidenen, gaat geen stad van Samaritanen binnen; begeeft u liever tot de verloren schapen van het huis Israëls. Gaat en predikt en zegt: Het Koninkrijk der hemelen is nabijgekomen."
(Matt. 10:5-7)
Men moet de hele context lezen om deze opdracht te begrijpen. Ze is voor Israël, zowel in de toekomst als in het verleden. Ze moest, onder vervolging, voortgezet worden in Zijn afwezigheid. Zij zullen ze niet volledig uitgevoerd hebben wanneer de Zoon des Mensen wederkomt(Matt. 10:23).
Hoe anders is deze afsluitende opdracht! De discipelen worden in het geheel niet naar Israël gestuurd, maar naar de natiën! De berg zelf is in het "Galilea der heidenen"(Matt. 4:15). Er wordt geen evangelie verkondigd. Er wordt geen vervolging voorspeld. Gehoorzaamheid lijkt vanzelfsprekend. Hij is in alles bij hen.
Dan zullen zij het licht der wereld zijn. Het spreekt van die heerlijke tijd waar Jesaja ons van vertelt:
"Sta op, word verlicht, want uw licht is gekomen
en de heerlijkheid van IEUE over u is stralend.
Want zie, duisternis bedekt de aarde
en donkerheid de natiën,
maar over u zal IEUE opgaan
en Zijn heerlijkheid zal over u gezien worden.
En de volken zullen opgaan naar uw licht
en koningen naar de helderheid van uw straling.
"
(Jes. 60:1-3;CV)
Dan zal de Christus van de Heer inderdaad hoog in aanzien zijn op de Aarde en hoog verheven zijn boven alle natiën. Dan zal de wet uitgaan van Jeruzalem en al de einden der Aarde zullen onderschikt zijn aan de grote Koning. Hoe passend is het dat Mattheüs' verslag, dat de geschiedenis van de afwijzing van het koninkrijk naspeurt, ook opdrachten bevat die niet alleen voorzien in haar bediening voor Israël, maar ook voor haar wereldwijde overheersing over de andere natiën! Hun Messias zal zeker "Koning der koningen" zijn!
Deze opdracht voorziet in het onderwijs aan de natiën. Het werk van een schoolmeester is tweezijdig. Het bestaat uit het handhaven van de orde en het overdragen van kennis; het omvat berisping, maar ook instructie. Deze beide aspecten zijn te zien in de voor ons liggende passage.
Al de volken tot discipelen maken betekent meer dan eenvoudig hen onderwijzen. In feite zal een deel van het onderwijs ondergeschikt zijn aan de tweede fase van het tot discipel maken, die van de disciplinering; want zij zullen geleerd worden alles te onderhouden wat de Koning uitvaardigt. Dit toont het overwicht van de Joodse discipelen over de natiën in de komende "dag van de Heer." Zij zullen over ieder van de natiën geplaatst worden, hen niet alleen de kennis over IEUE overdragend, maar ook de orde handhavend, gedrag sturend, gezag uitoefenend dat aan hun grote Koning gegeven was en waarop hun opdracht is gebaseerd. Zij zullen de Messias' vertegenwoordigers zijn bij de andere natiën.
Het is van belang op te merken dat deze opdracht aan de elf discipelen werd gegeven, niet aan de twaalf apostelen(Matt. 28:16). De apostelen hebben hun eigen plaats over de twaalf stammen(Matt. 19:28), terwijl andere discipelen gesteld zullen worden over de rest van de natiën.
Een andere belangrijke overweging: de speciale formule die bij het dopen in die dag gebruikt zal worden, is nergens anders te vinden. Tot die tijd is het grote punt van dopen de identificatie met de Verworpene. De gebruikte formule verschilde naar gelang van de relatie die door de betrokkenen met Hem werd onderhouden. De Joden gebruikten "Jezus Christus"(Hand. 2:38), de Samaritanen en zij die uit de volkeren kwamen, gebruikten "Here Jezus"(Hand. 8:14-17; 19:5). Maar in die toekomstige dag zal Hij niet de Verworpene zijn, vandaar dat deze formules falen, ruimte gevend voor de aanroeping "de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes"(Matt. 28:19).
De Eerste Koninkrijks Opdracht moest, toen het koninkrijk eenmaal verworpen was, tijdens Zijn afwezigheid vervuld worden. Ze wordt afgesloten bij Zijn wederkomst. Maar de Tweede Koninkrijks Opdracht begint met Zijn wederkomst en verhoging en moet uitgevoerd worden terwijl Hij bij hen is, tot aan het uiterste einde van die nog toekomstige aion. Aan het einde van die aion zullen een paar van de natiën de trouwbelofte afzweren die deze opdracht hen had opgelegd en zich bij Satans opstand voegen en optrekken naar de heilige stad zelf. Hier ontdekken de discipelen de waarheid van Zijn belofte om bij hen te zijn, want Hij discussieert niet met de rebellen, maar er daalt vuur van God uit de hemel naar beneden en verpulvert hen in een oogwenk(Openb. 20:7-9). Zo gaat er in die heerlijke aion geen dag voorbij zonder een teken van Zijn aanwezigheid, in het bijzonder tijdens de vreselijke crisis aan het einde.
De opstanding van de Zoon van God heeft een veel breder weldadig bereik dan we gewend zijn te denken. Gods heerlijkheid verlangt dat niet alleen de mensheid die zondigde en Zijn heerlijke schepping bedierf, maar dat ieder onderdeel van de schepping naar Hem terug gebracht zal worden in een betere dan de oorspronkelijke perfectie. De mensheid heeft vele kenmerken gemeen met een lichaam dat levend gemaakt werd door een geest, met als gevolg een levende ziel. De ziel is in het bloed(Lev. 17:11 - waar de King James vertaling ongelukkig vertaalt met "leven"). Met dit in gedachten citeren we de Scheppings Opdracht.
"14 Daarna verscheen Hij aan de elven zelf, terwijl zij aanlagen, en Hij verweet hun hun ongeloof en hardheid van hart, omdat zij hen niet geloofden die Hem aanschouwd hadden, nadat Hij opgewekt was.
15 En Hij zeide tot hen: Gaat heen in de gehele wereld, verkondigt het evangelie aan de ganse schepping.
16 Wie gelooft en zich laat dopen, zal behouden worden, maar wie niet gelooft, zal veroordeeld worden.
17 Als tekenen zullen deze dingen de gelovigen volgen: in mijn naam zullen zij boze geesten uitdrijven, in nieuw tongen zullen zij spreken,
18 slangen zullen zij opnemen, en zelfs indien zij iets dodelijks drinken, zal het hun geen schade doen; op zieken zullen zij de handen leggen en zij zullen genezen worden.
19 De Here Jezus dan werd, nadat Hij tot hen gesproken had, opgenomen in de hemel en heeft Zich gezet aan de rechterhand Gods.
20 Doch zij gingen heen en predikten overal, terwijl de Here medewerkte en het woord bevestigde door de tekenen, die erop volgden.
"
(Marc. 16:14-20)
Nu we deze opdracht overdenken merken we de afwezigheid op van vrijwel alles wat geestelijk genoemd zou kunnen worden en de grote plaats die gegeven wordt aan de fysieke schepping. Ze werd gegeven terwijl ze bezig waren hun honger te stillen; ze moest verkondigd worden aan de hele schepping(niet alleen aan de mensheid) en de tekenen hadden allen betrekking op lichamelijke zegen.
De obstakels voor een perfect fysiek geluk kunnen onder vijf kopjes samengevat worden. Om deze hindernissen te verwijderen moet (1) de kracht van de demonen om het menselijk lichaam te beheersen worden weggenomen, (2) de kameraadschap tussen de lagere schepselen en de mensheid moet worden hersteld; (3) het gif van slangen en de giftige elementen moeten onschadelijk gemaakt worden; (4) de huidige tendens om ziek te worden en (5) de dood moeten afgeschaft worden.
De verwijdering hiervan is niet alleen al geregeld in het offer van Christus, maar werd zeker gesteld door Zijn opstanding. Dit is de reden waarom Hij hen niet zegt naar iedere "natie" te gaan of naar alle "mensen", maar Hij zegt hen, een woord van speciale nadruk gebruikend, "in de gehele wereld" te gaan en het evangelie van Zijn opstanding aan "de ganse schepping" te verkondigen. De mens is niet het enige schepsel op Aarde. Hij is niet de enige die door de opstanding gezegend zal worden. De lagere schepselen hebben samen met de mens in zijn benauwde toestand geleden. Zij hebben deel gekregen aan de verdorvenheid en de slavernij en de dood die hem toekomt, want zij waren aan hem onderschikt.
Laten we ons daarom verheugen dat zij die vanwege ons lijden, ook verlossing zullen ontvangen, door dezelfde kracht waarmee onze sterfelijke lichamen verlost zullen worden. Paulus vertelt ons dat de schepping een voorgevoel heeft van Gods openbaarmaking van Zijn zonen. Wij zien ook dat de schepping aan ijdelheid werd onderworpen, niet vrijwillig, maar omwille van Hem die haar onderschikt, in verwachting dat de schepping zelf, ook, bevrijd zal worden van de slavernij van de verdorvenheid naar de heerlijke vrijheid van de kinderen van God(Rom. 8:19-21).
Maar, zo zult u zeggen, hoe kon het evangelie verkondigd worden aan de lagere schepselen? Hoe zouden zij bereikt kunnen worden? Laten we een mogelijkheid onderzoeken.
Onder de tekenen die de verkondiging vergezelden was die van het spreken van "nieuwe talen." Het woord "nieuw" kan hier onmogelijk verwijzen naar buitenlandse talen, zoals die op de Pinksterdag gesproken werden(Hand. 2:4), of de gave van talen die de Korinthiërs bezaten(1Kor. 12:28). Deze talen waren in deze zin niet recent of nieuw. Het Arabisch dat op de Pinksterdag gesproken werd was waarschijnlijk ouder dan het Grieks waarin de latere Schrift geschreven werd. Dit woord "nieuw" duidt datgene aan wat anders is dan wat al bestaat; dat wat tot dan toe nog niet gehoord was. Maar wat zou het nut zijn van een gebrabbel van geluiden om de berichten van Zijn opstanding te verkondigen? Wat voor belang (een teken betekent altijd iets) kan men er aan hechten?
In het begin, voordat Adam zondigde, was hij nauw betrokken bij de dieren rondom hem. Alleen al het feit dat ze allemaal voor hem gebracht werden, met als doel voor hem een hulp te vinden, zowel als het hen geven van een naam, laat zien dat er wederzijds begrip was(Gen. 2:20). Toen de slang tot de vrouw sprak, leek dat haar niet te verrassen. Indien de dieren niet met menselijke wezens konden converseren, zou dit feit zijn hele plannetje verhinderd hebben, omdat de vrouw onmiddellijk op haar hoede zou zijn geweest. Maar kennelijk zag ze niets ongewoons in het spreken van de slang en ging ze op haar gemak het gesprek met hem aan.
Hier kunnen we dan ook de noodzaak zien voor "nieuwe" talen en hier ook wordt in deze nood voorzien. Het wordt hen verkondigd als een evangelie, want ook zij zullen, net als de mensheid, de vruchten plukken van de opstanding van Jezus Christus. Niet dat zij aansprakelijk gehouden zullen worden, zoals de mensheid, of de zegeningen ontvangen die alleen voor de mens gereserveerd zijn. Jesaja 11:6-9 toont duidelijk aan dat de dierlijke schepping voordeel zal hebben bij het werk van het kruis. Romeinen 8:19-22 is net zo helder, en stelt dat de schepping op dit moment een voorgevoel heeft(een intuïtief gevoel) van een toekomstige verlossing van de slavernij en het verderf.
De gedachte dat de opstanding van Gods Zoon aan andere schepselen verkondigd wordt blijft niet beperkt tot alleen deze passage. De boodschappers die in Noach's dagen zondigden, hebben zelfs in hun gevangenis(1Pet. 3;19; 2Pet. 2:4) gehoord dat Hij Heer is. Hij is verhoogd boven allen en Zijn heerschappij heeft een passende verkondiging gekregen tot in ieder hoekje van het universum. Boodschappers, zowel uitverkoren als opstandig, demonen, boze geesten, mensen, vogels, beesten - allen hebben ze gehoord dat Hij Heer is, tot eer van God, Zijn Vader.
Demonen hebben een groot verlangen om in een menselijk lichaam te verblijven, en de leden daarvan te gebruiken voor hun eigen doelen. Nog liever dan dat ze ontlichaamd worden, leven ze liever door in het minderwaardig karkas van een varken(Luc. 8:32). De schepping zal niet in orde komen, totdat de vrijheid van de demonen volkomen van hen weggenomen zal zijn, zoals het geval zal zijn wanneer het grote Babylon vernietigd is en hun verblijfplaats wordt, de gevangenis van iedere onreine geest(Openb. 18:2). In de tussentijd voorziet dit evangelie van Zijn opstanding de nodige kracht om de demonen te dwingen naar hun juiste plaats te verkassen.
Slangengif en gif in het algemeen konden hen die deze bediening hadden niet raken. De macht van de slang om kwaad aan te richten was weggenomen, net zoals dat in de toekomstige zegen van het millennium het geval zal zijn. Toen Paulus schipbreuk had geleden op het eiland Malta, beet een slang zich vast in zijn hand. Hij wierp ze in het vuur en hield er verder niets aan over, ook al verwachtten de mensen die daar woonden dat hij ieder ogenblik neer kon vallen(Hand. 28:3-6). Op ditzelfde eiland genas Paulus de vader van Publius en vele anderen(Hand. 28:8).
Paulus had vele bedieningen. Dat hij een belangrijk aandeel had in de proclamatie van Marcus' Scheppings Opdracht, wordt overduidelijk uit zijn schitterende ervaringen, zoals opgetekend in het boek Handelingen, en, zoals we al gezien hebben, in het bijzonder op Malta, pal voor zijn aankomst in Rome(Hand. 28:1-9).
Wij veronderstellen dat dit onze tekst verklaart. Wij geloven dat zij overal heen gingen, en de tekenen volgden hen na, zoals Christus had beloofd. Daarom wacht deze bediening niet op vervulling. Er is geen plaats die zij niet bereikt hebben.
Als wij ons niet vergissen is de opdracht die door de Heer aan het eind van Marcus wordt gegeven, de enige die volledig is uitgevoerd. Het werk dat Hij hen opdroeg te doen, is gedaan en heeft geen herhaling nodig.
Door naar deel twee van dit onderwerp
