God heeft de mensen lief. Dat zal toch wel niemand, die bij Gods Woord leeft, tegenspreken.
De vraag is alleen, of zijn liefde ook blijft, nadat de mens is overleden. Is het werkelijk zo, dat Gods liefde ophoudt zo gauw de mens de laatste adem heeft uitgeblazen? Een groot deel van de christenen beantwoorden die vraag bevestigend. Immers:
"Het is de mens beschikt eenmaal te sterven en daarna het oordeel."
Inderdaad, de mens, die in ongeloof is gestorven wacht dat oordeel, de straf, het gericht. Het gericht, richten, recht zetten. (Hebreeën 9:27)
Als de mens in rechtvaardigheid straft, zal hij dat doen om de gestrafte terecht te brengen. Is dat niet zo, dan mag de straf eigenlijk geen straf genoemd worden.
Als de rechtvaardige God straft, zal ook Hij dat doen om de gestraften terecht te brengen.
Vandaar dat we in de bijbel lezen van vreugde als het oordeel ter sprake komt.
"Zegt onder de volken: de Here is Koning. (…) Hij zal de volken richten in rechtvaardigheid. De hemel verheuge zich, de aarde juiche."
(Psalm 96:10, 11)
Ook psalm 97 spreekt van oordeel en gejuich. En in psalm 99:8 lezen we:
"Gij zijt hun een vergevend God geweest, hoewel wraak oefenend over hun daden."
Vreugde om het komende oordeel!
Het is toch niet zo, dat de Heilige Geest geen besef heeft van de verschrikkingen van het oordeel? Zeker niet, maar Gods Geest weet, dat het oordeel, het vuur, het gericht nodig zijn om de aarde en de hemel weer werkelijk leefbaar en bewoonbaar te maken. Omdat God wil, dat alle mensen behouden worden, zal Hij om zijn doel te bereiken het oordeel aanwenden. Vandaar dat Jesaja al profeteerde dat de inwoners gerechtigheid leren, als God met zijn oordelen op aarde is.
"Ook in de weg van uw gerichten hebben wij U verwacht, o Here. (…) Van ganser harte verlang ik naar U in de nacht, ja, uit het diepst van mijn gemoed zoek ik U, want wanneer uw gerichten op de aarde zijn, leren de inwoners der wereld gerechtigheid."
(vers 8 en 9)
In Hosea 6:5 zegt de Eeuwige tot Israel:
"De oordelen over u waren een doorbrekend licht."
"Want Hij heeft ons verscheurd en zal ons helen. Hij heeft ons geslagen en zal ons verbinden. Hij zal ons na twee dagen doen herleven, op de derde dag zal Hij ons oprichten, en wij zullen leven voor zijn aangezicht."
(vers 1 en 2)
God kan niet anders geven dan liefde, licht, zegen, goedheid en heiligheid, eenvoudig omdat Hij niets anders te geven heeft.
"Iedere gave, die goed en elk geschenk, dat volmaakt is, daalt van boven neer van de Vader der lichten, bij wie geen verandering is of zweem van omkeer."
(Jacobus 1:17)
De oordelen van God kunnen los van zijn liefde nooit juist worden begrepen . Als er oordelen komen niet vanuit de liefde, komen ze niet van God, want Hij is liefde!
En hoe verwerpelijk is de tegenwerping, die altijd weer gehoord wordt:
"God is wel liefde, maar Hij is ook rechtvaardig en Hij zal ook toornen."
Alsof Hij van tijd tot tijd en zeker in het oordeel zijn liefde zou moeten opzij zetten, om te kunnen toornen en rechtvaardig te kunnen straffen.
Hij straft rechtvaardig in zijn liefde. Ook de rechtvaardigheid, ja ook de toorn van God is een gave, die goed is en een geschenk, dat volmaakt is, neerdalend van de Vader der lichten.
Ook in zijn toorn blijft Hij de Genadige en Barmhartige. Het oordeel is niet een betaald zetten van de zonde. Gods doel is alle onbarmhartigheid en alle genadeloosheid onder de mensen uit te roeien en barmhartigheid en genade te bewijzen aan de mensen, die Hij in het gericht brengt.
Hij zal in dat gericht verscheuren, maar ook helen. Hij zal slaan, maar ook verbinden. Als dat niet zo zou zijn, dan zou het kwaad altijd maar doorgaan en de dood zou nooit verslonden worden in de overwinning.
Vandaar dat de bijbelschrijvers kunnen jubelen bij de gedachte, dat Hij komt om de aarde te richten en de wereld in gerechtigheid.
Het woord richten betekent recht zetten en het gericht is een ingrijpen van God om alles, wat uit het lood geslagen is, weer op zijn plaats te zetten.
We zien dat ook in het boek Richteren. Die richteren traden op in opdracht van God om dat, wat door ongehoorzaamheid en zonde los geslagen was in Israel, weer terecht te brengen. En daarbij ging het er vaak niet zo zachtzinnig naartoe. Maar het kwam ten goede aan Gods volk.
In het bijbelboek Nehemia 9 lezen we in vers 5, dat het volk wordt opgeroepen de Here te prijzen van eeuwigheid tot eeuwigheid. In die lofprijzing brengt men dank o.a. omdat God Israel aan de macht van de tegenstanders overgaf vanwege de wandaden van het volk, zoals we daarvan lezen in het boek Richteren.
"Maar ten tijde van hun benauwdheid riepen zij tot U en U hoorde uit de hemel en gaf hun naar uw grote barmhartigheid verlossers, die hen verlosten uit de macht van de tegenstanders."
(vers 27)
De richteren worden verlossers genoemd! Het gericht brengt uiteindelijk verlossing.
Dan is daar het verwijt, dat de universele verzoening zou neerkomen op een verzoening buiten het werk van Christus om. De hel zou de vrede tussen God en de mens bewerkstelligen. Zo zou de hel tot stand brengen, waartoe het bloed van de Here Jezus niet in staat zou zijn. Voor ongelovigen zou God in de hel een tweede mogelijkheid bieden om gered te worden. Iemand noemde dat een hel-verlossing.
Een Amerikaanse evangelist merkte spottend op dat die geredden dan zonder ophouden zouden zingen: "Geprezen zij de hel, die ons verlossing bracht."
We willen die spot laten voor wat het is en schrijven nog eens neer, wat we in dit boek al vele keren hebben benadrukt: het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon reinigt van al onze zonden!! Er is geen andere weg.
Het vuur van de hel noch de tweede dood zijn ook maar enigszins in staat ons van zonden vrij te maken. Maar God gebruikt het lijden en het oordeel om mensen tot zich te trekken. Het kost weinig moeite om daarvan voorbeelden in de bijbel te vinden.
"Verheugt u daarin, ook al wordt u thans, indien het moet zijn door allerlei verzoekingen bedroefd, opdat de echtheid van uw geloof, kostbaarder dan vergankelijk goud, dat door het vuur wordt beproefd, tot lof en heerlijkheid en eer blijke te zijn bij de openbaring van Jezus Christus."
(1 Petrus 1:6 en 7)
De weerstand van de zondaar, zijn trots en zelfverzekerdheid moeten worden verbroken. En om dat te bereiken maakt God gebruik van lijden en oordeel, dat de kracht van het vleselijk denken vernietigd. In de gelijkenis van de verloren zoon wordt zo treffend geïllustreerd, hoe God zware omstandigheden gebruikt om mensen tot zich te trekken.
Die zoon kwam pas tot zichzelf, toen hij in dat verre land als een arme sloeber gedwongen was om de varkens te voeren. Was dat een "varkenstrog bekering"?
Absoluut niet! Die ellendige situatie bij de varkens redde hem niet, maar deed hem wel beseffen, dat hij er goed aan deed naar de vader terug te keren. Hij werd daar niet toe gedwongen. Hij wilde dat zelf in sterk verlangen.
Maar hij wilde dat pas toen zijn geld op was, niemand hem wilde helpen en hij bij de varkens was verzeild geraakt. En het was God, die hem in die hopeloze situatie bracht. Gered werd hij pas in de ontmoeting met de vader, die hem om de hals viel en hem kuste.
Zo zal God ook straks met zijn oordelen op aarde komen met als gevolg dat de inwoners gerechtigheid leren. (Jesaja 26:9) Het oordeel van God is niet een vergeldingsmaatregel, maar een slaan om ons weer bij Hem te doen terugkeren.
Straks wordt de wereld in het oordeel gericht, opdat God aan de totale schepping zijn liefde zal kunnen bewijzen.
( We verwijzen naar de hoofdstukken, waarin we ons bezighielden met Sodom en en haar dochters (o.a. Gomorra), steden, die ook pas in de weg van het gericht tot dochters van Jeruzalem worden. We zagen dat ook in de behandeling van de onnaspeurlijke wegen, die God gaat met Israel in Romeinen 9, 10 en 11. Wegen van oordeel, die uitlopen op barmhartigheid voor allen.)
"Want ook de Vader oordeelt niemand, maar heeft het gehele oordeel aan de Zoon gegeven, opdat allen de Zoon eren, gelijk zij de Vader eren."
Dit woord in Johannes 5 :22 zegt ons, dat het oordeel – dat is het gericht (vers 27) – aan de Here Jezus is gegeven. We denken toch niet, dat de Vader Hem dat oordeel in handen heeft gegeven om het Hem onmogelijk te maken zijn schepping ooit weer genadig te zijn? Hij is de Richter, de Rechter, de Verlosser.
"Het geknakte riet zal Hij niet verbreken en de walmende vlaspit zal Hij niet uitdoven voordat Hij het oordeel tot overwinning heeft gebracht."
(Matteüs 12:20)
De Here Jezus Christus brengt het oordeel tot overwinning!! Hij zal geen teleurstelling kennen. Stellen we ons voor dat de Heer der heerlijkheid teleurgesteld de talloze verlorenen zou zien en onmachtig zou zijn dat te doen, wat zijn Vader wilde: werkelijk alle mensen behouden. Zou dat zijn overwinning zijn?
Naar hoofdstuk 48
Naar de indexpagina
