TIJD is een moeilijk begrip. Wij mensen meten alles in vier dimensies: lengte, breedte, hoogte en tijd. Zijn de eerste drie al moeilijk genoeg om mee te werken, tijd is een heel andere zaak. Wij kunnen niet denken buiten de tijd. Tijd is verbonden aan dingen die plaats vinden of al plaats hebben gevonden.
Denken over tijd in de toekomst is niet anders dan het projecteren van wat men hoopt of denkt.
Wat zegt de Schrift, Gods Woord, ons over "tijd"?
"Hij is voor eeuwig verloren" of "Hij of zij zal voor eeuwig branden in de hel". Woorden die vaak worden gehoord in gesprekken tussen christelijke mensen. Vaak worden ze gezegd op een verdrietige toon, maar toch... Waarop baseren deze mensen hun vaak stellige mening? Op de Bijbel natuurlijk! Zegt die immers niet dat zij die niet geloven in Jezus Christus, voor altijd verloren zullen gaan en in de hel zullen branden? Is het niet noodzakelijk om in Christus te geloven om van dit alles te worden gered?
Het meest gebruikte Bijbelvers in deze is wel Johannes 3:16
"Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe".
Laten we eens kijken naar een vers in het evangelie volgens Marcus. Marcus 3:29 zegt: "maar wie gelasterd heeft tegen de Heilige Geest, heeft geen vergeving in eeuwigheid, maar staat schuldig aan eeuwige zonde".
Hier hebben we het probleem in zijn volle "glorie": "geen vergeving in eeuwigheid" en "eeuwige zonde".
"Eeuwig", wat zegt de beroemde Strong over dit woord?
Eeuwig= Strong #166.
166 aionios {ahee-o'-nee-os}
van 165; TDNT - 1:208,31; adj
AV - eeuwig, altijddurend, de wereld begon +5550 ,
sinds de wereld begon +5550 , voor altijd; 71
1)
zonder begin en einde, dat wat altijd was en altijd zal zijn
2) zonder begin
3) zonder einde, nooit ophoudend, nooit stoppend, eeuwigdurend.
Zoals we boven gezien hebben komt "aionios" (#166) van Strong #165:
165 aion ahee-ohn
van hetzelfde woord als 104; TDNT -1:197,31; nm
ooit, wereld, nooit +3364 +1519 +3588 , altijddurend, tijdperk, eeuwig, div.;
1) eeuwig, een ononderbroken tijdperk, voortdurende tijd, eeuwigheid.
2) de werelden, universum
3) periode van tijd, tijdperk.
Wat hebben we gezien? "Aionios"(#166) is vrijwel altijd vertaald met een woord dat te maken heeft met "eeuwig", een tijdsdeel dat nooit zal stoppen. Maar laten we nu eens kijken naar het woord waarvan "Aionios" is afgeleid: Strongs #165 "Aion". Hier vinden we vele betekenissen: ""ooit" en (verrassing!) "nooit" en zelfs "wereld". Nogal een gepuzzel, vindt U ook niet? En als we nu kijken naar wat men er allemaal mee bedoelt wordt het nog erger: "eeuwig", "eeuwigheid", zelfs "universum", maar ook "periode van tijd"!
Definitie: "segment van de tijd" - een stuk tijd van niet vastgestelde lengte, maar wel met een vast begin en eind.
Vraag: als nu "aion" vertaald kan worden met "eeuwigheid/altijddurend/eeuwig"(klaarblijkelijk zonder einde), hoe kan het dan ook betekenen: "een stuk tijd met een vast begin en een vast eind"?
Om de woorden "eeuwig" en "voor altijd" goed te kunnen begrijpen is het nodig een kijkje te nemen in de taalkundige situatie in Griekenland en Italië voor en na de dagen van de apostel Paulus.
Het klassieke Latijn was een van de vele talen die gesproken werden door de eerste bewoners van een klein gebied rond de stad Rome.
Maar de "taal van alledag" in Zuid-Italië was het Grieks. En die taal werd de taal voor de upper-class van de Romeinen. Niet het soort Grieks dat het gewone volk sprak (het zgn. koine), maar een soort "opgepoetst" Grieks. De Griekse taal was, 200 jaar na Christus, nog steeds de meest gebruikte taal in Rome.
Het Nieuwe Testament van onze Bijbel was geschreven in het Koine Grieks. Lang na het overlijden van Paulus veranderde het taalgebruik weer naar het Latijn en werd het noodzakelijk een vertaling te maken. Die vertaling werd gemaakt in Noord-Afrika. De meest bekende vertaling in het Latijn is die van Hieronymus uit 380 n.Chr. Veel van de problemen die we nu hebben met de vertaling van "aion" komen voort uit de mengeling van het Grieks en het Latijn, gecombineerd met de invloeden (toen al!) van de babylonische/heidense religies die zich een plaats probeerden te verwerven binnen de christelijke kerk.
Hieronymus verbeterde vele duidelijke fouten uit eerdere Grieks-Latijnse vertalingen, maar was in zijn vertaalwerk ook zeer behoudend. Hij veranderde nooit twee woorden die door de Noord-Afrikaanse vertalers waren gebruikt voor het woord "aion": "saeculum" en "aeternus".
De oorspronkelijke betekenis van "saeculum" was "wereld", zoals in "wereldorde", het geordend systeem van de dingen. De betekenis van "aeternus" was meer van een tijdsdeel ter lengte van zoiets als een persoon's leven. "Aion" werd vertaald met beide Latijnse woorden.
Saeculum wordt in de Latijnse woordenboeken aangeduid als: "een generatie, een era, de wereld, de tijden, de geest van een era, een periode van 100 jaren".
Aeternus: van Aevum. Aevum wordt in het Latijn NOOIT verbonden met ons "eeuwig", maar houdt verband met wat wij "tijdperk" of "era" noemen. Dit is een segment van de tijd, met een duidelijk begin en een duidelijk einde. De lengte ervan kan zeer variëren.
Aion: een segment van tijd met een vast begin en een vast einde. De lengte kan variëren, maar is wel lang!
Zelfs tijdens de dagen dat Jezus Christus op Aarde was, verkondigden de toenmalige leidende theologen van Israël, de Farizeeën en de Essenen, al een nooit eindigende bestraffing voor zondaren. De oorsprong van dit geloof stamt nog uit de tijd van de Babylonische religie met haar wraaknemende goden.
De apostel Paulus leerde deze zaken nooit. Hij sprak van een liefdevolle God die de tijd heeft ingedeeld in "aionen" (het Nederlands heeft hiervoor geen goed alternatief, daarom "aionen"). Maar leugens zijn moeilijk uit te roeien, dus werd ook de waarheid van de liefde van God langzaam maar zeker uit het denken van de gelovigen van de eerste eeuwen en uit de geschriften "weggewassen". De oude wrekende God werd teruggeplaatst, gebruiksklaar voor de religieuze- en wereldlijke machten: "Hou je rustig en luister naar wat wij zeggen, anders wacht je de hel!!!
Het gevecht tussen de voor- en tegenstanders van "aion vs. eeuwig" werd in 553 n.Chr. tijdens een concilie in Constantinopel beslecht. Justinianus, de keizer van het Oost-Romeinse Rijk, nam toen een beslissing en schreef:
"De heilige kerk van Christus leert een eindeloos (eeuwig) aionisch leven voor de rechtvaardigen en een eindeloze (eeuwige) straf voor de kwaden"
Maar wat zeggen de Schriften?
Laten we eens kijken naar een vers uit het evangelie naar Mattheüs. Mattheüs 25:46 zegt
"En dezen zullen heengaan naar de eeuwige straf, maar de rechtvaardigen naar het eeuwige leven."
De Concordante Vertaling heeft hier echter: "En deze zullen gaan naar de aionische kastijding/zuivering, maar de rechtvaardigen naar het aionische leven".
Hoe dichter we bij de originele teksten komen (en dat doet de Concordante Vertaling), hoe beter we zien dat de "bozen" een kastijding/zuivering zullen krijgen ter lengte van de "aion", terwijl de rechtvaardigen leven zullen krijgen ter lengte van de "aion".
We hebben ook al gezien dat een "aion" een begin en een eind heeft. Er KAN dus geen eeuwig durende bestraffing zijn! Het is gewoon onmogelijk! De kastijding/zuivering MOET stoppen aan het eind van de "aion"!
Dat is wat de originele tekst van de Schrift zegt!! De huidige vertalingen van, met alle respect voor de vertalers, is fout!!
We hebben gezien dat de oorspronkelijke betekenis van het woord "aion" werd veranderd van: een zeer lang segment van de tijd, met een begin en een eind, in wat we heden ten dage in onze Bijbels hebben staan: "eeuwig" en "eeuwigheid" e.d. Het gebruik van deze foutieve vertalingen heeft ons de meest vreselijke en verwrongen beelden van God opgeleverd en het leven dat noch moet komen. Het heeft God veranderd van een liefdevolle vader tot een falende en mislukte redde, die moet accepteren dat het merendeel van zijn schepselen (naar Zijn beeld!!) voor altijd verloren zal gaan in een hel. Vreselijk!!!