“En ik nam het wilde beest waar en de koningen van de aarde en hun legers, verzameld om de strijd te voeren met Die zit op het paard en met Zijn leger. En het wilde beest wordt gearresteerd en met hem de valse profeet, die de tekenen voor zijn ogen doet, waarmee hij hen misleidt die het teken van het wilde beest krijgen en het beeld van hem aanbidden. De twee werden levend geworpen in het meer van het vuur, het brandende met zwavel. En de rest werd gedood met het zwaard van Die zit op het paard, dat komt uit Zijn mond; en alle vogels worden verzadigd door hun vlees”
(Openb. 19:19-21;SW).
Het strijdtoneel is verrassend kort als we denken aan de hoofdstukken die hier naar toe geleid hebben. Maar de hoofdstukken 20 en 21 gaan verder en laten zien dat deze grote overwinning niets anders is dan een verdere stap in een voortgaande opstijging naar een heerlijke toestand. Dit toneel is een voorbeeld van het gezag van Christus. De arrestatie en vastzetting van het beest en de valse profeet laten zien dat de grootste machten en gezaghebbers in alle koninkrijken van de mensheid moeten buigen voor Christus. De onmiddellijke afslachting van de massale legers laat zien dat Hij inderdaad de sleutels van de dood en hades bezit. Het bijeen brengen van ontelbare groepen vogels laat Zijn controle over de natuur en het dierenrijk zien. En de eerste drie verzen van hoofdstuk 20, het volgende toneel, tonen Zijn macht over de Tegenstander, Satan, en alle boze geesten. Om deze dingen grondiger te verstaan moeten we overdenken wat Johannes zag , wat de dingen die Johannes zag betekenen, en wat het verschil is tussen wat hij zag en wat feitelijk zal gaan gebeuren.
Wat zag Johannes? Johannes zag een zwaard komen uit de mond van de Ruiter, dat de legers sloeg, mogelijk met zelfs een enkele slag, ze allemaal dodend. Hij zag een engel, staande in zon, vogels bijeen roepend om het vlees te verslinden van de grote slachting. En hij zag een beest met zeven hoofden en tien horens gegrepen en in een poel van vuur geworpen worden. Daarna werd het andere beest, met horens als die van een lam en een stem als die van de draak, gegrepen en in de Poel des Vuurs geworpen, met het eerste beest. Deze twee dieren kronkelden in de vlammen. Niet in staat zichzelf uit het vuur te verwijderen, bleven ze daar tijdens de komende eras van het koninkrijk. Dat is wat Johannes zag.
De legers stierven, maar het beest en de valse profeet werden levend in de Poel des Vuurs geworpen en zij bleven daar, levend. De legers die stierven waren van de natiën van de wereld die niet deel uitmaakten van het beest, hoewel ze onderschikt waren aan de invloed er van (Openb. 16:12-16). Dit verklaart waarom ze gedood werden, maar de natiën die het beest vormen, werden voor lange tijdsperioden gekweld.
Naar ons beste weten is de apostel Johannes de enige mens die ooit de Poel des Vuurs heeft gezien. En tenzij het Gods doel is dat iemand anders het visioen zal zien, is Johannes de enige geweest die een letterlijke Poel des Vuurs zal zien. Johannes zag twee vreemde beesten in de Poel geworpen worden. Maar, nogmaals, tenzij God dit visioen aan iemand anders laat zien, zal niemand dan Johannes ooit deze beesten zien. Wat zal dan gezien worden tijdens de verdrukkingen en de duizend jaren? Zij die dan leven zullen een politieke organisatie van natiën verzameld zien worden, die zal proberen de heiligen uit te roeien. Maar het zal een politieke organisatie zijn en niet een vreemd uitziend beest. En wat wordt uitgebeeld door de Poel des Vuurs? Hoe moet dat verstaan worden?
Denk nog eens na over het visioen. Eerst is er een beschrijving van Christus, maar het is figuurlijk en symbolisch, niet letterlijk. De manier waarop de legers in het visioen verslagen worden is niet feitelijk de manier waarop zij zullen sterven wanneer het visioen wordt vervuld. De beschrijving van hun dood is figuurlijk. Johannes zag in dit visioen veel witte paarden, hij zag zelfs groene paarden, maar ze waren deel van een visioen om ons in staat te stellen ons een beeld te vormen van een groot en machtig leger met de grootste en krachtigste Kapitein die hen leidt. Zij zijn figuurlijk.
En wat wordt bedoeld met de engel die in de zon staat (vv. 17,18)? Staat hij werkelijk in het vuur van de zon en roept hij echt naar de vogels op aarde, miljoenen mijlen ver weg? Of … is de uitdrukking figuurlijk? Het antwoord is voor de hand liggend.
In de eerste drie verzen van hoofdstuk 20, die ook deel uitmaken van dit visioen, wordt Satan gezien als een draak. Ook dit is figuurlijk. De twee beesten – het wilde beest en de valse profeet – zijn figuurlijke acteurs in Johannes’ visioen. Ze vertegenwoordigen natiën en menigten van mensen. De beesten zijn figuurlijk en de Poel des Vuurs is zeer zeker figuurlijk. De letterlijke vervulling er van zal iets anders zijn dan een meer van vuur. Vrijwel alles in heel het visioen wordt figuurlijk omschreven. Het is niet minder dan ongelofelijk dat zo’n groot deel van het Christendom de Poel des Vuurs uit een visioen zou nemen, dat zo overweldigend figuurlijk is, en met alle macht volhoudt dat het letterlijk moet zijn.
We weten van geen verslagen uit de dagen van Alexander de Grote over een vier-hoofdige luipaard met vier vleugels – dat zou een zeer opmerkelijk bezienswaardigheid zijn geweest! Niemand anders zag wat Daniël zag. Wanneer Johannes’ visioen zal worden vervuld, zal niemand bij deze grote strijd door een geit vertrapt worden, of opgegeten door een beer of in een letterlijke Poel des Vuurs geworpen worden. De vraag die beantwoord moet worden is: “Hoe zal dit figuurlijke visioen vervuld worden?” Voordat deze vraag beantwoord kan worden, moeten eerst tegenwerpingen tegen de identiteit van de beesten opgelost worden. De oplossing van de identiteiten van de beesten in de Poel des Vuurs zal leiden tot de definitie van de Poel des Vuurs.
Johannes zag het zeven-hoofdige, tien-hoornige beest en het beest met de horens zoals van een lam en een stem als die van de draak, in een meer van vuur geworpen worden. Sommigen zullen tegenwerpen dat de taal van Openbaring 19:20 klinkt alsof gesproken wordt van twee individuen en niet van twee politieke conglomeraten. Hoe kan vastgesteld worden dat hier niet twee individuele figuren in beeld zijn?
Vers 20 zegt dat “de twee werden in de Poel des Vuurs geworpen.” Er is hier niets om een antwoord vast te stellen voor de vraag. De woorden “de twee” kunnen net zo goed twee beesten als twee individuen beschrijven.
De context van Openbaring 19:11 tot en met 20:3 (en ook de ruimere context) geven sterk de voorkeur aan de interpretatie van twee beesten. De beschrijving van Christus is figuurlijk. Satan is gezien als een draak. De beesten komen wat karakter betreft gewoon veel meer overeen met de context dan twee individuele figuren. Op dit punt twee letterlijke wezens introduceren zou inconsequent zijn
Het woord “levend” in vers 20 voegt essentiële informatie toe aan de context. Ten eerste bevestigt het dat de Poel des Vuurs figuratief is. De legers stierven letterlijk bij het gesproken bevel van de Ruiter op het witte paard. In tegenstelling hiermee worden de beesten niet alleen in de Poel des Vuurs geworpen, maar zij gaan daar verder met leven gedurende lange perioden van tijd. Johannes zou mogelijk gezien kunnen hebben dat de beesten in het vuur geworpen werden en daar door de vlammen verteerd worden. Maar deze beesten bestaan in dit vuur doorheen de duizend jaren, doorheen de tijd van het grote witte troon oordeel en vervolgens in het volgende tijdperk. Dit komt precies overeen met wat gebeurt met de natiën die het beest vormen. Zijn worden tijdens deze tijdsperioden gekastijd.
Zij die het beest aanbaden en het teken er van ontvingen maken deel uit van het samengesteld geheel dat het beest is. Zij zullen gekweld worden “in vuur en zwavel,” en “de rook van hun kwelling stijgt op voor de aionen van de aionen” (Openb. 14:9-11;SW). Dit is dezelfde beschrijving van kwelling en hetzelfde tijdsbestek als wordt toegepast op het beest en de valse profeet. De grote prostituee is ook een samenstelsel van vele volken. Haar kwelling wordt beschreven met dezelfde termen van chronologie (Openb. 19:3).
De “schapen en bokken” passage (Matt. 25:31-46) is een van de meest definiërende over dit onderwerp. In het deel over Identiteiten werd gezien dat de “Tegenstander en zijn boodschappers” een term is die verwijst naar “Satan en zijn boodschappers.” Ze worden uit de hemel geworpen (Openb. 12:7-9), op de aarde. Daarna namen ze de vorm aan van het beest en de valse profeet (Openb. 12:17-13;15). Het “aionische vuur” van Mattheüs 25:41 is letterlijk “aionische kastijding” (Matt. 25:46). “Kastijding” is de vertaling die de voorkeur heeft en meer accuraat is. “Straf” is een armzalige weergave van het Grieks (kolasis). Aangezien de Poel des Vuurs het “aionische leven” is waarin de Tegenstander en zijn boodschappers zijn geworpen, lijkt het redelijk dat dit het “aionische vuur” is dat voor hen is gereed gemaakt (Matt. 25:41). De passage in Mattheüs leert ons dat de volkeren in deze kastijding terecht komen. Het werpen van het beest en de valse profeet in de Poel des Vuurs is feitelijk een visionaire afbeelding van het heerlijkheidstroon oordeel in Mattheüs 25.
Om allerlei praktische redenen wordt het onbelangrijk of het beest en de valse profeet die in het visioen worden gezien, gezien werden als beesten of individuen. De natiën die samen het politieke systeem vormen dat bekend staat als het beest, zullen in de kastijding komen die voor Satan, het beest en de valse profeet bereid is. We vinden het politieke systeem van het beest terug in de Poel des Vuurs, ongeacht hoe “de twee” van Openbaring 19:20 worden geďnterpreteerd.
Het gedeelte over Identiteiten hield zich ook bezig met de vraag of het wel of niet mogelijk is dat geestelijke wezens in letterlijk vuur gekweld kunnen worden. De conclusie aan het einde was “nee” – geestelijke wezens kunnen niet door letterlijk vuur gekweld worden. Sommige commentatoren houden het er op dat de twee individuele hoofdfiguren, het beest en de valse profeet, bovenmenselijk zijn, en de vlammen kunnen doorstaan. De term bovenmenselijk wordt echter over het algemeen niet gedefinieerd. Iemand heeft gezegd dat het verrichten van wonderen en de uitspraak dat het beest stierf en weer tot leven kwam (Openb. 17:8-11), aantoont dat het bovenmenselijk is. Maar de apostelen en anderen verrichtten wonderen. Lazarus en anderen werden uit de doden opgewekt. Niemand van hen is ooit bovenmenselijk genoemd. De Schrift spreekt van twee lichamen: (1) lichamen van vlees, afhankelijk van de aarde en de atmosfeer, en (2) hemelse lichamen (1 Kor. 15:45-49). Het vleselijk lichaam sterft in letterlijk vuur, kwelling snel tot een einde brengend. Het hemels lichaam kan niet door letterlijk vuur aangetast worden. De term bovenmenselijk is slechts een verzinsel dat wordt gebruikt om een probleem te omzeilen. Het lost niets op. De term bovenmenselijk, echter, doet een vinger wijzen naar een van de belangrijkste oorzaken achter de misverstanden over de Poel des Vuurs. Mensen denken traditioneel aan individuen die in de Poel des Vuurs geworpen worden. De valse leer van kwelling in letterlijk vuur bestaat al zo lang, dat de context van het boek over het hoofd wordt gezien, en men heeft vergeten dat Johannes in werkelijkheid figuurlijke representaties zag toen hij het visioen waarnam.
Door naar deel 12...
