Het boek 2 Timotheüs is van groot belang, want het is Paulus’ laatste brief. Het werd geschreven om de afval te beschrijven die al over de kerk was gekomen. We hebben veel voordeel van deze brief wanneer ons dit bewust doet zijn en goede nota nemen van de persoonlijke en individuele aard er van. Paulus’ laatste woord is niet aan de kerk als geheel, maar aan een individueel lid er van. Het is een brief van opbouw en instructie met het oog op de wijdverspreide afval.
2 Timotheüs is een van Paulus’ “Gevangenisbrieven,” zoals opgemerkt kan worden in 1:8,16,17. Hij werd geschreven tijdens zijn tweede Romeinse gevangenschap (± 67-68 n.Chr). Toen hij deze brief schreef aan zijn naaste vriend, was de tijd van zijn executie zeer nabij (4:16).
We maken een beetje ruimte vrij om op te merken wat anderen over deze cruciale brief van 2 Timotheüs hebben geschreven.
Sir Robert Anderson:
“Dezelfde apostel die had gejuicht over het feit dat “al de wonenden in Asia het woord van de Heer horen”(Hand. 19:10;SW), leefde lang genoeg om deze klaagzang te kunnen schrijven: “Jij hebt dit waargenomen: dat zij allen weggekeerd werden van mij, degenen in Asia”(2Tim. 1:15;SW). En dan, een nog veel weidser zicht op de toestand van de kerk nemend, gaf hij de sombere voorspelling: “Maar boze mensen en oplichters zullen vooruitgang boeken, van kwaad tot erger, misleidend en misleid wordend”(2Tim. 3:12;SW)*1).
C.I.Scofield:
2 Timotheüs heeft te maken met de persoonlijke wandel en getuigenis van een echte dienaar van Christus in een dag van afval en achteruitgang. De sleutelzinsneden zijn: “dat zij allen weggekeerd werden van mij” (1:15) en: “Een goed soldaat van Jezus Christus”(2:3)*2).
George Williams:
[2 Timotheüs] ziet de kerk in puin, en geeft de man van God instructies over zijn persoonlijk gedrag te midden van de puinhopen*3).
Charles Welch:
In plaats van een kerk bestuurd door bisschoppen, hebben we het staan op individueel getuigen. Daarom, terwijl we de vroegere brieven van het geheimenis waarderen voor de onthulling die zij brengen, waarderen we 2 Timotheüs voor een boodschap die past bij de trieste, afvallige dagen waarin ons lot is geworpen.*4)
F.B.Hole:
We hebben niet een zekere kennis over hoeveel jaren voorbij gingen tussen het schrijven van de 1e en 2e brief aan Timotheüs, maar kennelijk was er voldoende tijd geweest voor de ontwikkeling van een neergaande beweging in de kerk van God. De verschillende aard van beide brieven maakt dit heel duidelijk. In de eerste brief ontvangt Timotheüs opdrachten over de goede orde binnen de kerk en wordt hij aangemoedigd die te handhaven in geval wanorde die bedreigde. In de tweede zien we er al ernstige afwijkingen waren ontstaan, met als gevolg dat wat officieel is niet wordt genoemd en er een beroep wordt gedaan op individuele trouw.*5)
J.N.Darby:
De eerste brief aan Timotheüs geeft aanwijzingen voor de orde binnen de bijeenkomsten; de tweede voor het pad van de dienaar van God wanneer er wanorde en falen is. … De tweede brief aan Timotheüs heeft een bijzonder karakter… Paulus ziet de puinhoop voor zich van wat hij had gebouwd en waarover hij zo trouw had gewaakt … Het principe van individuele trouw, van individuele verantwoordelijkheid naar God, wordt gevestigd en boven alle andere overwegingen gezet.*6)
D.L. McCroskey:
Toen Paulus in Handelingen 20:37 op punt stond aan boord te gaan van zijn schip, huilden zijn geliefde Efezische broeders zeer en kusten hem, verdriet hebben omdat ze zijn gezicht niet meer zouden zien. Maar in de brief die voor ons ligt zien we hem ongeveer zes jaren later schrijven dat de tijd van zijn afscheid van dit leven nabij is. En dit keer zijn er geen broeders om te huilen en hem te omarmen en hem te troosten. Hij schreef: “Alleen Lukas is bij mij.”
Hoe tragisch was het dat de grote wereldafval al was begonnen, zelfs al vóór Paulus’ dood … Zij keren weg van Paulus en zijn boodschap … en Judaïsme en Christendom worden meer en meer met elkaar vermengd. Sinds die tijd hebben kerkleiders in het Christendom Paulus altijd gemeden, zelfs tot vandaag toe!
Vrijwel alle fouten in Christendom van vandaag komen voort uit onwetendheid over of de ontkenning van Paulus’ evangelie van genade en zijn onthulling van het geheimenis. In Romeinen 16:25 schreef hij: “De bij machte Zijnde jullie te versterken naar mijn evangelie en de verkondiging van Jezus Christus, naar de onthulling van het geheim, tijdens de aionische tijden verzwegen”. Hoe dan kunnen gelovigen opgebouwd worden in waarheid, wanneer zij Paulus’ bijzondere evangelie (Galaten 1:11,12) ontkennen, net als de onthulling van het geheimenis dat door hem werd onthuld?*7)
E.W. Bullinger:
Het prominente kenmerk van deze brief is het vertrek van de “kerk” van de waarheid (zie 1:16; 2.17; 3:8; 4:4). Als het zo ver is dat “allen weggekeerd werden van mij, degenen in Asia,” roept Paulus Timotheüs, zijn “zoon”, op “sterk te zijn in de genade die is in Christus Jezus.” Niet langer wordt er, zoals in de eerste brief, en in die aan Titus, gesproken over de apostolische leiding voor de kerkleiding of bediening van welke aard dan ook. Er zijn nu maar twee dingen mogelijk: “Preek het woord”(4:2) en “wat jij van mij hoort onder vele getuigen, vertrouw dat toe aan vertrouwde mensen, die bekwaam zullen zijn ook anderen te onderwijzen”(2:2) … Paulus spreekt zelfs van nog slechtere dagen die zullen komen, gevaarlijk en pijnlijk, “in de laatste dagen”(3:1; 4:8). De enige opdracht in verband hiermee is: “blijf bij wat je leerde en toevertrouwd werd, waargenomen hebbend door wie jij werd geleerd”(3:13;SW).*8)
A.E.Knoch:
[Paulus] heeft de hoogste titels die een dienaar van Christus in deze era kan krijgen. Hij heeft een drievoudige kroon, veel mooier dan die van de Roomse paus vandaag heeft. Hij was een Verkondiger, een Apostel en een Leraar van de natiën. Zij kerkgebied was de wereld, iedere natie van de bewoonde Aarde inbegrepen. Doorheen de tijd breidde zijn bediening zich in deze era uit, want hij sprak niet alleen, maar hij maakte zijn boodschap onsterfelijk door zijn pen. Hij was de eerste die de afschaffing van de dood verkondigde en leven en onvergankelijkheid aan het licht bracht. Geen van de apostelen voor hem had zo’n boodschap. Geen van hen had zijn bereik, in ruimte of tijd. Zijn leer stijgt ver uit boven die van wie dan ook voor of na hem…
Wat was zijn aardse beloning? Bouwden ze voor hem een enorme kathedraal, zoals die welke later ter ere van Petrus werd gebouwd in Rome? Zetten ze hem op een juwelentroon, met een glinsterende kroon op zijn hoofd? Kwamen ze om hem te aanbidden en hem te kussen, zoals ze nu “Sint” Petrus bronzen teen doen? Verre van dat! Toen onze Heer werd gekruisigd, verlieten Zijn discipelen Hem en vluchtten weg. Zo verlieten ook, toen Paulus gevangen werd gezet, de meeste van zijn volgelingen hem en schaamden zich er voor iets met hem van doen te hebben. Ja, hij was zo afgesneden van zijn vroegere vrienden, dat het moeilijk was hem te vinden, zelfs door hen die zich niet voor hem schaamden(2Tim. 1:17).
Waarom onderging Paulus dit beschamende gebrek aan eerbied? Omdat hij Gods ambassadeur was voor een rebellerende wereld. Omdat hij, als de verkondiger en apostel en leraar van de natiën, trouw was aan het evangelie dat aan hem was toevertrouwd. Omdat hij Gods doelstelling bekend maakte en de genade die de onze is in Christus Jezus door Zijn kruisiging en begrafenis en opstanding en verheerlijking. Omdat hij in zijn evangelie de afschaffing van de dood leerde en de levendmaking van allen. Omdat deze beschamende behandeling van Gods zeer hoog geëerde en allerhoogst gezegende van alle dienaren van Christus, essentieel is als een achtergrond voor de onthulling van Zijn allesoverstijgende genade, niet alleen aan de mensheid, maar ook aan al Zijn schepselen in de hemelse gebieden, niet alleen nu, maar in de aionen die nog komen.
Paulus zelf wist dit; daarom staat hij er op te zeggen dat hij niet beschaamd wordt(2Tim. 1:12). Maar hij was niet zozeer bezorgd over zichzelf, alswel over het evangelie dat aan hem was toevertrouwd. Wat zou er van terecht komen als hij er niet meer zou zijn? Timotheüs was over en een paar anderen, maar de grote massa van hen die hij had bereikt schijnen hem verlaten te hebben. Bovendien waren er krachten aan het werk die de heiligen van hem en zijn onderwijs deden wegkeren. Fygellus en Hermogenes waren slechts voorbeelden van de velen in de provincie Asia, waar hij zulke grote aantallen had bereikt en aan wie hij zijn grootste brieven had geschreven. En toch werd hij niet beschaamd, want hij wist Wie hij had geloofd en was er van overtuigd dat Hij in staat was om te bewaken wat voor die dag aan hem was toevertrouwd (2Tim. 1:12).
Een van de grootste wonderen van de zogeheten “Christelijke eeuwen” is de voortdurende volharding of herleving van Paulinische waarheid. Die was vrijwel geheel op de achtergrond geraakt voordat Paulus zelf van het toneel werd weggenomen. We lezen er maar zelden over in de kerkelijke geschiedenis, omdat het maar weinig indruk maakte op de tijden. Er waren zwakke opflikkeringen tijdens de Waldenzen in Zwitserland en de Hussieten in Bohemen; Luther en zijn helpers heroverden een weinig in Duitsland; Wycliffe en Darby maakten in Engeland enige vordering; maar vrijwel in alle gevallen was er geen duidelijke scheiding van de Besnijdenis Schrift, en deze domineerde en verduisterde het licht…
… De grote massa van hen die in deze bediening gered zijn, kennen noch stellen de gunst op prijs die hun lot vorm geeft. Nee, de meesten van hen ontkennen die actief en wijzen hen af die proberen ze aan hen duidelijk te maken. Ze worden gered door een genade die zij verachten, want het neemt van hen de mantel van hun eigen rechtvaardigheid weg.*9)
1. Sir Robert Anderson – The Buddha of Christendom, page 37
2. C.I.Scofield – the Scofield Reference Bible
3. George Williams - the Student’s Commentary on the Holy Scriptures
4. Charles Welch - The Berean Expositor
5. F.B. Hole – Paul’s Epistles
6. J.N.Darby – The Synopsis of the Books of the Bible
7. D.L.McCoskey – 2 Timothy, The Divine Outline of World Apostasy, The Last Day Messenger, November-Decmeber 1975
8. E.W.Bullinger – The Companion Bible, p. 1808
9. A.E. Knoch – The Problem of Evil, pp.270ff, Concordant Publishing Concern, 2008
Terug naar de index van "De kerk in puin"
