Deze geruïneerde toestand van de kerk, het Lichaam van Christus, was niet beperkt tot de Romeinse provincie Asia. Paulus heeft het over het probleem in Asia omdat dit was waar de ontvanger van deze brief woonde. Dit is de puinhoop waarvan Timotheüs zich wel bewust was. Daarom begint hij deze uitspraak met: “Jij hebt dit waargenomen: dat zij allen weggekeerd werden van mij, degenen in Asia”. Eerlijk gezegd verspreidde deze afval van het lichaam van Christus zich doorheen heel het Romeinse rijk.
Paulus zei over de eerste dag van zijn rechtszaak van deze laatste Romeinse gevangenzetting: “Bij mijn eerste verdediging kwam niemand met mij mee, maar allen hebben mij verlaten”(2Tim. 4.16). Er was niemand in Rome die kwam en Paulus terzijde stond! Dit was na ongeveer 22 jaren bediening in het Romeinse Rijk. Het was na het schrijven van een heerlijke brief aan de heiligen in Rome en na naar Rome te zijn gekomen en daar, vanuit zijn huis, twee jaren te hebben onderwezen.
“Hij nu verblijft twee hele jaren in het eigen gehuurde huis en hij verwelkomde allen die naar hem toe kwamen, verkondigend het koninkrijk van God en onderwijzend dat wat de Heer Jezus Christus betreft, onverhinderd, met alle vrijmoedigheid.”
(Hand. 28:30,31;SW)
Wat gebeurde er met alle Romeinse heiligen? Ze lieten hem allemaal in de steek!
Wanneer mensen vragen, zoals ze vaak zullen doen, wanneer de problemen van de kerk begonnen, hoeven we niet naar verschillende perioden van de menselijke kerkgeschiedenis te kijken; we hoeven alleen naar het goddelijk verslag over deze afvalligheid te zien, zoals die werd opgetekend in de tweede brief aan Timotheüs. Terwijl Paulus zijn executie afwachtte in de donkere, vochtige kerker van een Romeinse gevangenis, lag de kerk, het Lichaam van Christus, in haar eigen gevangenis, een gevangenis van afvalligheid en puin!
Terug naar de index van "De kerk in puin"
