Sinds de laatste dagen van Paulus’ bediening is de kerk, het Lichaam van Christus, in een toestand van puin geweest. De geschiedenis van haar toestand wordt weerspiegeld door het verslag van Israels afvalligheid. Israel leefde nooit ten volle naar alle beloften en in de positie die de Heer aan hen had gegeven. Op een bepaald moment werden ze zelfs weggevoerd van hun goddelijke roeping, in de Babylonische ballingschap. Toen hen de gelegenheid werd gegeven terug te keren naar hun door God gegeven land, verkoos slechts een klein overblijfsel om de gemakken en bekendheid van Babylon achter zich te laten en naar huis te gaan.

Zo is het ook met de kerk. Als geheel is haar geschiedenis die van het lang geleden verlaten hebben van haar positie in Christus. In feite is het Lichaam van Christus grotendeels bevredigd en tevreden achtergebleven in een soortgelijke “Babylonische ballingschap.” Zij die verlicht werden over hun toestand van gevangenschap en hun ware identiteit en vrijheid in Christus, en de reis uit “Babylon” ondernomen hebben, zijn maar met weinigen. Dus wanneer wij klagen over “arm Israel” en hun lange en trieste geschiedenis van afvalligheid, moeten we een lange blik in de spiegel werpen en ons er van bewust worden dat het Lichaam van Christus het niet beter heeft gedaan!

Paulus getuigt over deze toestand van in puin liggen in zijn tweede brief aan Timotheüs. Hij stelt regelrecht “dat zij allen weggekeerd werden van mij, degenen in Asia” (1:15). Wat er nu zo van belang is aan deze ontboezeming , is dat het Efeze (dat de hoofdstad was van de Romeinse provincie Asia) is waar Paulus een tweejarige onderwijsbediening doorbracht, waarvan het resultaat was: “allen die in Asia wonen het woord van de Heer horen, Joden zowel als Grieken”(Hand. 19:10).- Nogal een tegenstelling van “allens”, nietwaar? Het begon met “allen…hoorden” en het eindigde met “allen weggekeerd”.

Gedurende de tijd tussen deze twee passages had Paulus zelfs een brief geschreven aan de heiligen in Efeze. Deze brief was er een waarin Paulus het toppunt van “de onthulling van het geheimenis” had uiteengezet, dat aan zijn zorg was toevertrouwd.

Toch waren het juist deze heiligen, die de begunstigden waren geweest van zo’n lange, persoonlijke bediening van Paulus, en de ontvangers van zo’n rijke brief, die zich “allen weggekeerd” hadden van hem. Het Lichaam van Christus lag in puin terwijl Paulus in een Romeinse gevangenis zat, klaar om geëxecuteerd te worden.


Terug naar de index van "De kerk in puin"