“Weet dan dit, dat in de laatste dagen er gevaarlijke tijden zullen zijn”
(2Tim. 3:1;SW)

Eerder had Paulus Timotheüs er al aan herinnerd dat “allen weggekeerd werden van mij, die in Asia zijn”(1:15). Hij vertelde Timotheüs niet trouw te zijn en dat alles hersteld zou worden. Als u uitziet naar een herstel van de “vroege kerk”, dan zult u voortdurend teleurgesteld en ontmoedigd worden. Al wat geloof kan verlangen is dat een overblijfsel van “vertrouwde mannen” zal voortgaan met uit komen en buiten het wereldse religieuze systeem te staan, en in compleetheid en eenvoud zijn wie en wat ze zijn in Christus.

We weten dat dit de toestand is, want Paulus gaat verder met ons te vertellen over de toekomst van het Lichaam van christus. Hij vertelt Timotheüs dat de toestanden die hij in Asia ziet, alleen maar erger zullen worden. Hoewel de “kerkgeschiedenis” een voortdurend getuigenis geeft over dit feit, hoeven we er niet bij te rade te gaan om de geestelijke neergang en gevangenschap van het Lichaam van Christus te documenteren. We hoeven alleen maar 2 Timotheüs te lezen.

“De aard van de laatste dagen wordt hier krachtig gekenschetst en geeft geen hoop voor het Christendom in z’n geheel” (J.N.Darby).^*27)

In 2 Timotheüs 3 profeteert Paulus dat de “laatste dagen” van het Lichaam van Christus “gevaarlijke tijden” zouden zijn(3:1), en dat “boze mensen en oplichters zullen vooruitgang boeken, van kwaad tot erger, misleidend en misleid wordend”(3:12). Wanneer we :2-4 lezen is de correlatie tussen Romeinen 1 en 2 Timotheüs 3 opmerkelijk, zo opvallend dat we bijna Paulus zouden vragen: “Wat is er nieuw, Paulus? Er is hier niets nieuws; wat voor profetie is dit?”

Het verschil is dit: Romeinen 1 is een geschiedenis van de natiën, terwijl 2 Timotheüs 3 een geschiedenis is van het Christendom. Het is dan ook geen wonder dat de passages zo goed passen, want de leden van het Lichaam van Christus hebben zich gevoegd bij de koers van de heidenwereld, en nu hebben ze het karakter van de wereld en de religies daarvan (dwz. “het geheimenis van ongerechtigheid”), in plaats van dat ze het karakter van Christus in hun levens zichtbaar gemaakt hebben(dwz. “het geheimenis van goddelijkheid”).

Paulus gebruikt de zinsnede “gevaarlijke tijden” om de toestand van het Christendom te beschrijven. Het is interessant dat het woord wordt vertaald met “gevaarlijk,” want het wordt maar één maal elders gebruikt. Dat is in Mattheüs 8:28 waar het met “wreed” wordt vertaald en gebruikt wordt in verband met twee mannen die door duivels bezeten waren. Het Christendom is bezeten door de “leringen van duivels”, precies zoals Paulus had gewaarschuwd in verband met de “laatste dagen” (1Tim. 4:1).

27. J.N. Darby, Synopsis of the Books of the Bible.


Terug naar de index van "De kerk in puin"