“en wat jij van mij hoort onder vele getuigen, vertrouw dat toe aan vertrouwde mensen, die bekwaam zullen zijn ook anderen te onderwijzen”
(2Tim. 2:2;SW)

Paulus’ instructie aan Timotheüs is, doorheen deze brief, van een zeer persoonlijke en individuele aard. De gelovigen in Asia stonden nu buiten het onderwijs en de praktijken van Paulus. Ze hadden zich van hem afgekeerd. Ze omarmden nu het religieuze systeem; een “Christelijk” religieus systeem – het “Christendom”. Zonder Paulus’ boodschap is dat alles wat men heeft: RELIGIE.

Timotheüs vindt zichzelf nu terug buiten de activiteiten van de gelovigen. Het is wel interessant dat Paulus Timotheüs nergens in deze brief de opdracht geeft om “in te gaan” onder hen en te zien of hij “het tijd kon keren”. In plaats van een “gemeente,” een “kerk,” een “bijeenkomst” of “zijn gemeenteleden” te dienen, vertelt Paulus aan Timotheüs “vertrouwde mannen” te zoeken, aan wie hij Paulus’ boodschap zou kunnen toevertrouwen.

Paulus dacht niet meer dat Asia ooit nog terug tot leven kon worden gebracht. In plaats daarvan, vanwege de afval, geeft hij Timotheüs opdracht over de bediening van het woord die nu buitengewoon beperkt was geworden, intens individueel: “vertrouwde mannen!”

Het belang van trouw kan duidelijk worden gezien in 1 Korinthe 4:2…

“Dit, tenslotte, wordt gezocht in de beheerders: dat iemand getrouw gevonden moge worden”
(1Kor. 4:2;SW)

Paulus wilde niet dat Timotheüs zijn tijd en energie verspilde aan “groepen” en “vergaderingen” van mensen die niet trouw aan de Heer en Zijn boodschap waren. Timotheüs werd niet opgedragen de “massa’s” te onderwijzen.

E.W. Bullinger gaf op deze passage commentaar, dat er “geen verwijzing naar bisschoppen en kerkelijke organisaties” is.^*16)

Wat is het zonde van de tijd om rond te kijken naar al de zogeheten “kerken”, gevuld met ontrouwe mensen en alle energie, geld, bronnen en programmas te zien die hen verleiden “regelmatige” aanwezigen te worden. Laat dit niet zien hoe ver we weggekeerd zijn van Paulus?

Wat werd Timotheüs opgedragen om aan deze “vertrouwde mannen” over te dragen?

Verordeningen?
Belijdenissen?
Geloofsartikelen?
Geloofsverklaringen?
Zakenbijeenkomsten?
Vormen van kerkbestuur?
Zondagschoolbediening?
Voorbereiding en geven van preken?

NEE!

Hij moest aan deze “vertrouwde mannen” juist die dingen overdragen die hij van Paulus had gehoord! Nogmaals wordt Paulus’ eigen opdracht gebracht naar z’n allerhoogste plaats. Paulus zegt: “vertrouw dat toe aan vertrouwde mensen”(2:2). Hij zegt niet: “iets soortgelijks”.

André Sneidar heeft geschreven:

“Timotheüs’ taak is nu vertrouwde mannen te zoeken, waar hij ze maar kan vinden, en hen individueel te onderwijzen. Zij, op hun beurt, zullen dan voortgaan met hetzelfde.”

16. The Companion Bible. P. 1810.


Terug naar de index van "De kerk in puin"