Dit alles kom neer op het feit dat wij de kerk ZIJN. Wij, als de heiligen van God, zijn Zijn ecclesia – wij zijn Gods uitgeroepen volk. Wij zijn de buitenstaanders! Dit is wie en wat God ons heeft gemaakt in Christus! Wij zijn ZIJN buitenstaanders!

De Hebreeën werd verteld:

“Daarom leed ook Jezus … buiten de poort. Nu dan mogen wij tot Hem komen buiten het kamp, Zijn smaad dragend”
(Hebr. 13:12,13;SW)

In de bedeling van genade, is Jezus Christus zelfs nog verder gegaan, “buiten.” Vandaag is Christus hyper opgestegen, “boven allen van de hemelen” (Efe. 4:10;SW). Hij staat nu zowat buiten de schepping! Hij staat daar in verbanning, de rechthebbende heerser van hemel en Aarde, en wij zijn daar met Hem gezeten (Efe.2:6), als buitenstaanders! Hij is veracht en verworpen door de hemelen en de Aarde! Indien wij in identificatie met Hem leven, zullen we geminacht en verworpen worden – deelnemend in “de deelname aan Zijn lijden”(Filip. 3.10;SW)

Als God ons “uit” roept, waarom zouden we dan “in” willen blijven?


Terug naar de index van "De kerk in puin"