“En laat hem afstand nemen van ongerechtigheid, een ieder aanroepende de naam van de Heer”
(2Tim. 2:19;SW)

Er komt nu een sober makende opdracht van Paulus. Wat is de “ongerechtigheid” waarover Paulus het heeft? Is het ongerechtigheid in het algemeen? Of leidt de context ons naar een bepaald soort ongerechtigheid? We zullen zien dat het volgende vers ons de context zal leveren van waaruit we deze belangrijke vraag kunnen beantwoorden. Paulus’ antwoord is dat wij, die de Naam van Christus noemen, zouden moeten vertrekken uit RELIGIEUZE ongerechtigheid!

Paulus moet de parallelpassage uit Numeri 16:5,26 in gedachten hebben gehad, toen hij schreef over het vertrek van de gelovigen uit ongerechtigheid! Neem even de tijd om dit te lezen:

“En hij spreekt tot Korach en tot heel diens vergadering, zeggend: ‘In de morgen zal JAHWEH bekend maken wie van Hem is en wie de heilige is. En Hij zal ze bij Hem brengen, die Hij verkiest zal Hij bij Zich brengen’ … En hij spreekt tot de vergadering, zeggend: ‘Trekt je terug, alstublieft, van de tenten van deze boze stervelingen, en jullie moeten niets aanraken wat van hen is, anders zullen jullie meegesleurd worden in al hun zonden’."
(Num. 16:5,26;SW)

Korach stond op tegen het gezag van Mozes en vestigde met zijn overtuigende “loon” (Judas 1:11) een wedijverende “tabernakel” in de wildernis.

Mozes was, zoals u weet, Gods goddelijk aangestelde boodschapper voor Israel. Korach vestigde een imitatie van de werkelijkheid, zelfs tot het punt van zinsbedrog. Zo gaat het ook met het Christendom; het weerstaat Paulus, Gods goddelijk aangestelde boodschapper voor het Lichaam van Christus. Ook dat is een imitatie van de werkelijkheid. De werkelijkheid is de ecclesia, het Lichaam van Christus, maar het Christendom presenteert haar eigen versies van “de kerk” tot aan het punt van zinsbedrog.

Terwijl het “sociale” en “morele" “ongerechtigheid” is waarmee religie zo geobsedeerd is en zal pogen te vermijden, wordt de gelovige opgeroepen weg te gaan uit de religieuze ongerechtigheid. Jezus was “een vriend van tollenaars en zondaren,” en het waren de religieuze leiders die Hij een “geslacht van adders” noemde.


Terug naar de index van "De kerk in puin"