Paulus verbleef twee jaren, onderwijzend, in de hoofdstad van de Romeinse provincie Asia en het gevolg daarvan was dat “allen die Asia wonen het woord van de Heer horen, Joden zowel als Grieken” (Hand. 19:10;SW)
Nu zegt hij triest dat “allen weggekeerd werden van mij, degenen in Asia” (2Tim. 1.15;SW) – de kerk in Asia was in totale afval geraakt.
De heiligen in Asia werden weggekeerd van Paulus. Dit was een afval van Paulus’ goddelijk toegewezen onthulling en gezag. Dit was wat er aan de hand was; het was wat in de steek gelaten was. Zij hadden niet het “Christendom” verlaten (in feite vestigden ze het!), maar ze hadden Paulus verlaten.
Paulus verlaten – de boodschapper van de opgestane, opgevaren, verheerlijkte, gekroonde Heer, Jezus Christus, Die hem had gezonden – is de Redder Zelf verlaten. Dat maakt het tot zo’n serieuze zaak!
“Amen! Amen! Ik zeg jullie, wie iemand ontvangt die Ik zal zenden, ontvangt Mij; en wie Mij ontvangt, ontvangt Die Mij zendt”
(Joh. 13:20;SW)
Wie geen acht slaat op het belang van Paulus’ apostelschap zal rampspoed brengen. Zij die in “Bijbelse tijden” in Asia waren, keerden zich af van Paulus(2Tim. 1:15) en werden zelf naar fabeltjes gekeerd(zie 2Tim. 4:4). Zelfs na meer dan negentien eeuwen, is het volk dat in dit gebied woont nog steeds in geestelijke duisternis.
De antwoorden op de hedendaagse problemen en “ismen” van de kerk zijn te vinden in Paulinische waarheid. Paulus zegt ons:
“Wordt mijn navolgers, zoals ook ik van Christus”
(1Kor. 11;1;SW)
Christus is ons doel; Paulus is onze gids.
“De enige hoop van het Christendom is in de rehabilitatie van Paulinische theologie. Het is terug, terug, terug naar de vleesgeworden Christus en het verzoenende bloed, of het is door, door, door naar atheïsme en wanhoop.”*15)
15. Francis L. Patton (1843-1932), president van Princeton University, 1889-1902.
Terug naar de index van "De kerk in puin"
