“Paulus, apostel van Christus Jezus door de wil van God, naar de belofte van het leven in Christus Jezus”
(2Tim. 1:1;SW)

Hoe verbazend is het te zien dat een man die veroordeeld is om te sterven, zou beginnen met te schrijven over LEVEN! Maar Paulus kende zijn bron van leven: “de belofte van het leven in Christus Jezus”. De persoon van de Here Jezus Christus was zijn hoop. Hij was de belofte van leven! Christus was Paulus’ leven en is ook de onze. “Christus, jullie leven…”(Kol. 3:4;SW)

De belofte van leven vindt z’n vervulling in opstanding. Daar ligt de hoop van de gelovige tegen het doodvonnis, dat op ons allen ligt.

“Maar zelf hebben wij in onszelf het doodvonnis gehad, opdat wij niet vertrouwende zouden zijn op onszelf, maar op God, Die de doden opwekt”
(2Kor. 1:9;SW)

Ons vertrouwen is niet op onszelf; het is op “God, Die de doden opwekt”.

De demonstratie en zekerheid van die hoop is in de opstanding van onze Heer en Redder, Jezus Christus.

“geloof gevend aan allen, Hem doen opstaand uit de doden”
(Hand. 17:31;SW)